การเรียกให้เป็นนักบุญ
1 พฤศจิกายน
สมโภชนักบุญทั้งหลาย
ปี A B C
|
วว 7:2-4, 9-14
1 ยน 3:1-3
มธ 5:1-12
|
บทนำ
ในพระศาสนจักรมีนักบุญใหม่เกิดขึ้นทุกปี เมื่อ 16 ตุลาคม 2018 สมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิสทรงแต่งตั้งนักบุญใหม่
7 องค์ ในสมณสมัยของสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16
(2005-2013) ทรงแต่งตั้งนักบุญทั้งหมด 45 องค์ พระศาสนจักรให้เกียรติทุกคนที่เจริญชีวิตเป็นพยานถึงความเชื่อคริสตชนและตายเพื่อพระเจ้าเสมอมา
โดยเฉพาะบรรดาคริสตชนซึ่งถูกเบียดเบียนและยอมตายเป็นมรณสักขี ในช่วงสามร้อยปีแรกของพระศาสนจักร
ในบรรดาคริสตชนเหล่านี้หลายท่านเราทราบชื่อและเรื่องราวเป็นอย่างดี
เพราะพระศาสนจักรประกาศให้เป็นนักบุญ ซึ่งเราระลึกถึงในพิธีบูชาขอบพระคุณในรอบปีพิธีกรรม
บางองค์มีวันฉลองเฉพาะ ส่วนใหญ่ไม่เป็นที่รู้จัก แต่พวกท่านอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้า
ซึ่งเราถือว่าเป็น “นักบุญ” แม้ไม่ได้รับการประกาศก็ตาม เพื่อเป็นการระลึกถึงนักบุญไม่มีชื่อเหล่านี้
พระศาสนจักรได้กำหนดวันฉลองพิเศษให้คริสตชนได้ระลึกถึงวีรกรรมและแบบอย่างชีวิตของพวกท่าน
วันฉลองนี้มีที่มาจากการฉลองมรณสักขีทั้งหลายในศตวรรษที่
4
สัปดาห์แรกหลังวันพระจิตเสด็จลงมา ต่อมาพระสันตะปาปาโบนีฟาสที่ 4 ได้บูรณะวิหาร Pantheon ของชาวโรมันให้เป็นวิหารแห่งพระชนนีพระเจ้าและบรรดามรณสักขี
เพื่อเก็บรักษาอัฐิของบรรดามรณสักขีและฉลอง 13 พฤษภาคม 610
ร้อยปีต่อมาพระสันตะปาปาเกรโกรีที่ 3 ได้สร้างวัดน้อยในมหาวิหารนักบุญเปโตรอุทิศให้นักบุญทั้งหลาย
และกำหนดให้ฉลอง 1 พฤศจิกายน ของทุกปี
1. การเรียกให้เป็นนักบุญ
มีคนจำนวนมากเข้าใจผิดคิดว่า นักบุญคือผู้เจริญชีวิตในอาราม
ไม่เคยทำบาป หรือความผิดใด ๆ ในชีวิต เป็นผู้มีคุณธรรมสูงส่ง คิดถึงแต่พระเจ้าและผู้อื่นโดยไม่คิดถึงตนเองเลย
ซึ่งเป็นความเข้าใจไม่ถูกต้อง ความจริงนักบุญคือผู้พยายามกลับใจเปลี่ยนแปลงตนเองอยู่ตลอดเวลา
ซึ่งการเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ใช่เกิดขึ้นชั่วข้ามคืน
แต่เป็นผลมาจากความมานะพยายามและการต่อสู้เอาชนะน้ำใจตนเองด้วยความเจ็บปวด
การเปลี่ยนแปลงจิตใจที่เรียกว่า “การกลับใจ” เป็นสิ่งที่เห็นอย่างเด่นชัดในชีวิตของนักบุญผู้ยิ่งใหญ่
อย่างนักบุญเปโตร นักบุญเปาโล นักบุญเอากุสติน นักบุญฟรังซิสอัสซีซี นักบุญอิกญาซีโอ ฯลฯ
บรรดานักบุญเหล่านี้มีช่วงเวลาแห่งการสัมผัสความรักของพระเจ้า และกลับใจเปลี่ยนแปลงตนเอง
สิ่งนี้เองทำให้ชีวิตของนักบุญท้าทายเรา ให้คิดถึงความเป็นจริงแห่งชีวิตซึ่งเป็นคนบาปและเป้าหมายสุดท้ายแห่งชีวิต
ที่ต้องมุ่งสู่ความศักดิ์สิทธิ์ครบครัน นั่นคือการเป็น “นักบุญ”
บรรดานักบุญคือผู้เชื่อในข่าวดีเรื่องความรักไม่มีเงื่อนไขของพระเจ้า
จำนนต่อความรักยิ่งใหญ่นี้ และเปลี่ยนแปลงชีวิตของตนที่ละเล็กละน้อยให้กลายเป็นเหมือนพระเยซูเจ้า
พวกท่านได้พิสูจน์ให้เห็นว่า พระทรมานและการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้ามีความหมาย
และเดินตามแบบอย่างของพระองค์ การเป็นนักบุญจึงมิใช่สิทธิพิเศษสำหรับใครบางคน
แต่คริสตชนทุกคนได้รับการเรียกให้เป็นนักบุญ
ดำเนินชีวิตมุ่งสู่ความศักดิ์สิทธิ์เยี่ยงบรรดานักบุญ
2. บทเรียนสำหรับเรา
การสมโภชนักบุญทั้งหลายได้ให้บทเรียนสำคัญสำหรับเราหลายประการ
ในการนำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน
ประการแรก
เราถูกเรียกให้เป็นนักบุญ พระเยซูเจ้าทรงสอนเราว่า การเป็นนักบุญมิใช่พระพรเหนือธรรมชาติ
แต่ด้วยการเจริญชีวิตเรียบง่ายในความเชื่อต่อพระบิดาเจ้า นั่นคือการฟังเสียงพระเยซูเจ้าและติดตามพระองค์โดยไม่ถอดใจ
แม้ในห้วงเวลาแห่งความยากลำบาก เราแต่ละคนได้รับการเรียกให้เจริญชีวิตในความรักของพระเจ้าและมุ่งสู่ความศักดิ์สิทธิ์ครบครัน
เยี่ยงบรรดานักบุญซึ่งเป็นเครื่องหมายแห่งความดี ความรัก และพระอาณาจักรของพระเจ้า
ประการที่สอง เราต้องเลียนแบบนักบุญทั้งหลาย บรรดานักบุญคือผู้ทำตามพระประสงค์และรักพระเจ้าอย่างสิ้นสุดจิตใจ
พวกท่านได้เป็นพยานถึงพระเยซูเจ้าและพระอาณาจักรของพระเจ้าสำหรับเราในปัจจุบัน เมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่พวกท่านไม่ต่างอะไรจากเรา
แต่พวกท่านซื่อสัตย์มั่นคงต่อพระเจ้าและนำผู้อื่นมาหาพระองค์ เป็นแบบอย่างสำหรับเรา
เป็นผู้ช่วยเหลือและองค์อุปถัมภ์ที่เราต้องเดินตามก้าวย่างของพวกท่านเพื่อมุ่งสู่ชีวิตนิรันดร
ประการที่สาม เราต้องซึมซับจิตตารมย์ของบรรดานักบุญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความรักของพระเจ้าต่อเพื่อนมนุษย์ เราแต่ละคนได้รับการเรียกให้เจริญชีวิตในความรักของพระเจ้า
และทำให้ความรักของพระองค์ปรากฏในชีวิตประจำวันกับบุคคลต่าง ๆ ที่อยู่รอบข้าง ความศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่อภิสิทธิ์สำหรับบางคน แต่เป็นหน้าที่ของคริสตชนทุกคน
เราจะมีชีวิตศักดิ์สิทธิ์ก็ต่อเมื่อ “ชีวิตของเราไม่มีความแตกต่างระหว่างสิ่งที่พูดกับการกระทำ”
(บุญราศีจอห์น นิวแมน)
บทสรุป
พี่น้องที่รัก การสมโภชนักบุญทั้งหลายเป็นวันฉลองความหวังยิ่งใหญ่ของคริสตชน
เป้าหมายของเราคือการมุ่งสู่ความศักดิ์สิทธิ์ครบครัน เยี่ยงบรรดานักบุญในพระอาณาจักรสวรรค์
การฉลองนี้เตือนเราว่า ชีวิตในโลกนี้สั้น ไม่จีรังยั่งยืน สักวันหนึ่งเราต้องผ่านความตายเพื่อกลับคืนชีพพร้อมกับพระเยซูเจ้า
บรรดานักบุญเป็นแบบอย่างแก่เรา ไม่ย่อท้อในการทำความดี
เจริญชีวิตรักและรับใช้พระเจ้าในเพื่อนมนุษย์ จนบรรลุความสุขกับพระองค์ในสวรรค์
บรรดานักบุญทั้งหลายเหล่านี้บางท่านคือปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ และญาติพี่น้อง ซึ่งเราคุ้นเคยและรู้จักดีเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ พวกท่านได้เจริญชีวิตตามวิถีทางแห่งความสุขแท้ที่พระเยซูเจ้าทรงสอน
ศิษย์พระคริสต์ต้องเลียนแบบบรรดานักบุญ ทำหน้าที่ที่พระเจ้าทรงมอบหมายให้ดีที่สุด
ทำส่วนของตนอย่างซื่อสัตย์และเต็มกำลังความสามารถ เพื่อจะได้มีบุญได้อยู่กับพระเจ้าในพระอาณาจักรสวรรค์
ร่วมกับบรรดานักบุญทั้งหลายเหล่านี้สักวันหนึ่งเมื่อวาระสุดท้ายของเรามาถึง
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
วัดแม่พระแจกจ่ายพระหรรษทาน ดอนม่วย, สกลนคร
31 ตุลาคม 2018
ภาพ : นักบุญทั้งหลาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น