ยิ่งใช้ยิ่งมี ยิ่งให้ยิ่งได้รับ
วันพุธ
สัปดาห์ที่ 33 เทศกาลธรรมดา
|
2 มคบ 7:1,
20-30
ลก 19:11-28
|
“พระเจ้าไม่ทรงต้องการคนพิเศษเพื่อทำสิ่งพิเศษ ทรงต้องการคนธรรมดาที่ทำสิ่งธรรมดาแต่ทำอย่างพิเศษ” คำอุปมาเรื่องผู้รับใช้สิบคนที่ได้รับเงินไปทำทุน
คล้ายคำอุปมาเรื่องเงินตะลันต์ของนักบุญมัทธิว (มธ 25:14-30) แต่มีความแตกต่างกันมาก นักบุญลูกาเขียนพระวรสารขณะที่ทุกคนต่างรอคอยพระอาณาจักรของพระเจ้ามาถึง
คำอุปมาบอกให้ทราบว่า ต้องรอคอยพระองค์กลับมา ขณะที่รอได้มอบหมายงานให้แต่ละคนรับผิดชอบและลงมือทำให้เกิดผล
พระเยซูเจ้าทรงสะท้อนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง
เมื่ออารเคเลาส์ซึ่งปกครองเมืองเยรีโคเดินทางไปกรุงโรม
เพื่อรับตำแหน่งกษัตริย์จากจักรพรรดิเอากุสต์ และชาวยิวส่งผู้แทน 50 คนคัดค้านมิให้มอบตำแหน่งแก่เขา ในคำอุปมาเมื่อกษัตริย์กลับมาได้เรียกผู้รับใช้ที่มอบเงินให้มาพบ
คนแรกทำกำไรได้สิบเท่า คนที่สองได้ห้าเท่า ทำให้กษัตริย์พึงพอใจมากเพราะได้แสดงถึงความรับผิดชอบต่อเงินที่ได้รับ
กษัตริย์ไว้ใจและมอบให้รับผิดชอบงานที่ใหญ่อีกเท่าตัว
ผู้รับใช้อีกคนหนึ่งได้ทำในสิ่งตรงข้าม
นำเงินห่อผ้าเก็บไว้ เมื่อกษัตริย์กลับมาเขาได้มอบเงินทั้งหมดให้แบบไม่ขาดไม่เกิน
เขากลัวจึงไม่กล้าเสี่ยงเพราะกลัวสูญเสียเงินทั้งหมด เงินที่กษัตริย์ให้ไม่ก่อประโยชน์อะไร
ซ้ำร้ายกษัตริย์ได้ริบเงินจำนวนดังกล่าวและมอบให้คนที่ได้รับมากที่สุด ความสามารถที่เรามีและพระพรที่ได้รับมิใช่ทรัพย์สินส่วนตัวที่ต้องเก็บเอาไว้
แต่ต้องแบ่งปันเพื่อให้เกิดผลมากยิ่งขึ้น
พระเจ้าทรงประทานพระพรแก่เราแต่ละคน
พระองค์ไม่ได้เรียกร้องสิ่งที่เกินความสามารถของเรา บททดสอบสำคัญสำหรับเราคือ เราได้ใช้ความสามารถที่มีและพระพรที่ได้รับอย่างไรบ้าง
หน้าที่ของเรามิใช่อิจฉาพระพรที่คนอื่นได้รับ หรือเปรียบเทียบความสามารถของเรากับผู้อื่น
แต่ต้องใช้ความสามารถและพระพรที่ได้รับอย่างรับผิดชอบ และทำส่วนของตนให้ดีที่สุด
ผู้รับใช้คนที่ไม่ทำอะไรถูกตำหนิเพราะไม่พยายาม
ผู้ที่มีมากกลับได้รับมากขึ้น สะท้อนความเป็นจริงของชีวิต พระพรและความสามารถที่เรามียิ่งใช้ยิ่งมีมากขึ้น
เพราะมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องไม่หยุดนิ่ง จนเกิดทักษะและความเชี่ยวชาญ เช่นเดียวกับการให้
ยิ่งให้ยิ่งได้รับเพิ่มมากขึ้น ในทางกลับกันคนที่มีความสามารถน้อยแต่ไม่พยายามพัฒนา
ที่สุดจะสูญเสียความสามารถนั้นไป เราไม่สามารถหยุดอยู่กับที่
หากเราย่ำอยู่กับที่ขณะที่คนอื่นก้าวไปข้างหน้าเท่ากับเราถอยหลัง
เราได้ใช้พระพรและความสามารถที่มีอย่างไร การเก็บไว้คือการทำลายตัวเอง แต่การใช้เพื่อผู้อื่นทำให้ชีวิตของเรามีความหมาย
คริสตชนหลายคนคิดเพียงแค่มาวัดวันอาทิตย์ตามหน้าที่ ไม่มีเรื่องกับใคร
เท่ากับเป็นคริสตชนที่ดีไปสวรรค์ได้ เรื่องผู้รับใช้ที่เอาผ้าห่อเงินเก็บไว้เตือนเราว่าจะอยู่เฉยไม่ได้
เราต้องเป็นผู้รับใช้ที่ดีและซื่อสัตย์ ใช้ความสามารถและพระพรที่ได้รับอย่างชาญฉลาดและทำให้เกิดผล
แล้วเราจะพบความจริงว่า “ยิ่งใช้ยิ่งมี ยิ่งให้ยิ่งได้รับ”
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดแม่พระแห่งภูเขาการ์แมล
ป่าพนาวัลย์
21 พฤศจิกายน 2017
ภาพ: นักขับร้องอวยพรคริสต์มาสและสินน้ำใจที่ได้รับ, ศาลาเกี้ยนเสมอพิทักษ์, วัดป่าพนาวัลย์ สกลนคร; 2016-12-24
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น