การเป็นพยานความจริง

 การเป็นพยานความจริง 

วันศุกร์ สัปดาห์ที่ 4 เทศกาลมหาพรต

ปชญ 2:1ก, 12-22 ยน 7:1-2, 10, 25-30

บทอ่านวันนี้พูดถึงการทดลองและการเฝ้าดูแลของพระเจ้า หนังสือปรีชาญาณได้ให้ภาพล่วงหน้าถึงชะตากรรมที่พระเยซูเจ้าต้องเผชิญ “เราจงดักซุ่มทำร้ายผู้ชอบธรรม เพราะเขาทำให้เรารำคาญใจ” (ปชญ 2:12) คนอธรรมโกรธแค้นเมื่อเห็นคนชอบธรรมประพฤติต่างไปจากพวกเขา จึงวางแผนทำร้าย ทำให้นึกถึงคำพูดของหลวงวิจิตรวาทการ “จงทำดีแต่อย่างเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน” ที่คือสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในสังคมทุกยุคสมัย

พระเยซูเจ้าแม้ทรงกระทำแต่ความดี แต่ยังมีคนเกลียดชัง ชีวิตของพระองค์กลายเป็นที่มาของความขัดแย้งของคนเป็นจำนวนมาก และเป็นเป้าหมายของการกำจัด เราในฐานะศิษย์ของพระองค์คงไม่อยู่เหนือกว่าอาจารย์ พระวรสารวันนี้ชาวยิวและผู้นำศาสนากำลังหาโอกาสประหารพระองค์ ทรงล่วงรู้แผนการนี้จึงเลี่ยงการเดินทางไปแคว้นยูเดีย มิใช่กลัวการถูกจับกุมแต่เวลาของพระองค์ยังมาไม่ถึง

กระนั้นก็ดี พระเยซูเจ้ายังปฏิบัติตามธรรมเนียมยิวในการเสด็จไปกรุงเยรูซาเร็ม เพื่อฉลองเทศกาลอยู่เพิงเหมือนชาวยิวทั้งหลาย แม้เป็นการไปเงียบๆ ไม่ประสงค์ให้ใครเห็น แต่เมื่อโอกาสเหมาะมาถึง พระองค์ไม่ทรงลังเลในการตรัสถึงที่มาและพันธกิจของพระองค์ “เรามิได้มาตามใจตนเอง พระองค์ผู้ทรงส่งเรามาทรงสัจจะ ท่านไม่รู้จักพระองค์ แต่เรารู้จักพระองค์ เพราะเรามาจากพระองค์ และพระองค์ทรงส่งเรามา” (ยน 7:28)

ในชีวิตประจำวันเรารู้สึกกลัวการทำความดี การเป็นพยานความจริง และความถูกต้องชอบธรรมตามความเชื่อคริสตชนไหม เราได้ใช้โอกาสที่มีพูดถึงพระเจ้ากับเพื่อนบ้านหรือเพื่อนของเรามากน้อยเพียงใด หรือเราไม่กล้าพูดถึงเรื่องศาสนาเพราะกลัวการถูกเยาะเย้ยถากถาง ไม่กล้าแสดงตนเป็นคริสตนเป็นศิษย์พระคริสต์ด้วยซ้ำ 

เรากำลังก้าวเดินเข้าใกล้เทศกาลปัสกา ศิษย์พระคริสต์ต้องเลียนแบบพระเยซูเจ้าในการปฏิบัติตามแผนการและพระประสงค์ของพระเจ้า กล้าพูดถึงพระเจ้าที่เราเชื่อ และกล้าเป็นพยานความจริงและความถูกต้องชอบธรรม นี่คือที่มาและเป้าหมายแห่งการเป็นศิษย์พระคริสต์ของเรา

คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์

khuanthinwan@gmail.com

San Tomasso Ashram, วัดป่าพนาวัลย์
30 มีนาคม 2017