วันเสาร์
สัปดาห์ที่ 5 เทศกาลมหาพรต
|
อสค 37:21-28
ยน 11:45-56
|
พระวรสารวันนี้ เป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นหลังพระเยซูเจ้าทรงทำให้ลาซารัสฟื้นคืนชีพ
เครื่องหมายที่ทรงกระทำได้กลายเป็นที่โจษขาน ทำให้พระองค์เป็นที่นิยมและหลายคนเชื่อ
เป็นสาเหตุให้บรรดาหัวหน้าสมณะและชาวฟาริสีต้องเรียกประชุมสภาเพื่อหาทางกำจัด
เพราะกลัวว่าหากปล่อยไว้ทุกคนจะเชื่อพระองค์ อันเป็นที่มาของข้อเสนอของคายาฟาสมหาสมณะในปีนั้น
ที่ต้องการให้คนหนึ่งตายเพื่อชนทั้งชาติจะได้ไม่พินาศ ถือเป็นข้อเสนอเพื่อส่วนรวม แต่ตั้งอยู่บนผลประโยชน์ส่วนตัวที่เหมือนกันทุกยุคสมัย
สำหรับนักบุญยอห์นข้อเสนอนี้มีความหมายลึกซึ้งทางเทววิทยามาก
เพราะแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าไม่มีความประสงค์ให้บุตรของพระองค์เสียไปแม้สักคนเดียว
โดยมองว่าการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้าเป็นการให้ชีวิตแก่โลก (เทียบ ยน 6:51) และเพื่อเป็นการปกป้องฝูงแกะของพระเจ้า
(เทียบ ยน 10:11-15) อีกทั้ง เพื่อทำให้บรรดาศิษย์ศักดิ์สิทธิ์ไปในความจริง
(เทียบ ยน 17:19) ทั้งนี้เพื่อนำบุตรพระเจ้าที่กระจัดกระจายให้มาเป็นหนึ่งเดียวกัน
เป็นการทำให้คำทำนายของประกาศกเอเสเคียลเป็นความจริง จะมีแกะแต่ฝูงเดียวและนายชุมพาแต่ผู้เดียว (เทียบ อสค 34:12-13)
พระวรสารวันนี้เป็นการเตรียมพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้า
การที่พวกเขาตัดสินประหารพระองค์ ได้นำพระองค์สู่หนทางแห่งชัยชนะที่ทรงเลือกมาตั้งแต่แรกเริ่ม
ความตายมิใช่จุดจบของทุกสิ่งอย่างที่พวกเขาต้องการ แต่นำความรอดพ้นมาสู่มนุษยชาติ พระองค์ทรงเลือกหนทางแห่งไม้กางเขนเพื่อนำความรอดพ้นมาสู่เราแต่ละคน
นั่นคือ ชีวิตที่เป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าและเพื่อนพี่น้อง ซึ่งเป็นเป้าหมายสุดท้ายของมนุษย์
เพื่อบรรลุเป้าหมายนี้จำเป็นต้องผ่านหนทางแห่งไม้กางเขน
ให้เราได้พิจารณารำพึงข้อเสนอของคายาฟาส “ถ้าคนคนเดียวจะตายเพื่อประชาชน
จะเป็นประโยชน์มากกว่าที่ชนทั้งชาติจะต้องพินาศไป” (ยน 11:50) เราแก้ปัญหาความสัมพันธ์กับผู้อื่นในแต่ละวันบนพื้นฐานอะไร
ผลประโยชน์ส่วนตัวหรือความรักต่อเพื่อนพี่น้อง หากเรายึดถือผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นที่ตั้ง เท่ากับว่าเราได้ทำให้ข้อเสนอของคายาฟาสสมเหตุสมผล
ในทางกลับกันหากเราพยายามทำทุกอย่างเพราะเห็นแก่ความรักต่อเพื่อนพี่น้อง
เรากำลังทำเช่นเดียวกับพระเยซูเจ้า
บรรดาหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีได้ใช้ “ลัทธิชาตินิยม”
เป็นเหตุผลหลักในการกำจัดพระเยซูเจ้า
โดยอ้างว่าพระองค์เป็นสาเหตุที่จะทำให้กองทัพโรมันยกทัพมาเข่นฆ่าและทำลายพระวิหาร แต่ในความเป็นจริงพวกเขาอิจฉาริษยาพระองค์
กลัวเสียความนิยมและอำนาจอันหอมหวนไป ในการดำเนินชีวิตประจำวันเราเป็นเหมือนหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีหรือเปล่า
หวังดีแต่ประสงค์ร้าย กลัวคนอื่นเด่นหรือเป็นที่นิยมชมชอบมากกว่า เราอิจฉาริษยาหรือชื่นชมคนอื่นในกิจการดีที่เขาทำ
พระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำเครื่องหมายอัศจรรย์หลายอย่าง
ปราศจากพระองค์การฉลองปัสกาไม่มีความหมายใดๆ ดังนั้น วันนี้ให้เราถามตัวเองเหมือนบรรดาหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีว่า
“พวกเราจะทำอย่างไรดี” เพื่อให้ไม้กางเขนเป็นหนทางแห่งความรอดสำหรับชีวิตของเรา
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการน้อมรับความยากลำบากต่างๆ ในชีวิต เพื่อร่วมส่วนในพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าที่กำลังจะมาถึง
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดป่าพนาวัลย์
6 เมษายน 2017
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น