การเชื่อฟังและการรับใช้
ศุกร์
อัฐมวารปัสกา
|
กจ 4:1-12
ยน 21:1-14
|
การที่บรรดาอัครสาวกกลับไปที่แคว้นกาลิลี เป็นการเชื่อฟังและปฏิบัติตามคำสั่งของพระเยซูเจ้า
ที่ตรัสกับพวกผู้หญิงที่พระคูหา “จงไปแจ้งข่าวแก่พี่น้องของเราให้ไปยังแค้วนกาลิลี
เขาจะพบเราที่นั่น” (มธ 28:10) และพระองค์ได้ปรากฏพระองค์ให้พวกเขาได้เห็นเป็นครั้งที่สาม
นับตั้งแต่กลับคืนพระชนมชีพที่ริมฝั่งทะเลสาบทิเบริอัส (อีกชื่อหนึ่งของทะเลสาบกาลิลี)
เปโตรและสาวกคนอื่นๆ
ได้ออกไปจับปลาซึ่งเป็นอาชีพดั้งเดิมของพวกเขาก่อนติดตามพระเยซูเจ้า คืนนั้นทั้งคืนผ่านไปอย่างไร้ผลพวกเขาจับปลาไม่ได้เลย
พอรุ่งสางพระเยซูเจ้าได้ปรากฏมาแต่พวกเขาจำพระองค์ไม่ได้ พระองค์ได้บอกให้เหวี่ยงแหไปทางกราบเรือด้านขวาและพวกเขาเชื่อฟัง
ปรากฏว่าจับปลาได้เป็นจำนวนมาก นับตัวใหญ่ได้ถึง 153 ตัว
เปโตรและสาวกคนอื่นๆ เป็นชาวประมงที่เชี่ยวชาญการจับปลา
รู้เวลาและแหล่งชุกชุมของปลาเป็นอย่างดีแต่ทั้งคืนจับปลาไม่ได้
สะท้อนความจริงว่าเราไม่อาจไว้ใจความรู้ความสามารถของเราได้
แต่เมื่อพวกเขาเชื่อฟังและปฏิบัติตามคำแนะนำของพระเยซูเจ้า กลับจับปลาได้มากมาย ผู้ที่ทำให้งานทุกอย่างสำเร็จและเกิดผลคือพระเยซูเจ้าไม่ใช่เรา
ดังนั้น เราต้องสำนึกเสมอว่าเราเป็นเพียงเครื่องมือของพระองค์ ปราศจากพระองค์เราไม่สามารถทำอะไรได้
“เมื่อบรรดาศิษย์ขึ้นมาบนฝั่ง
ก็เห็นถ่านติดไฟลุกอยู่ มีปลาและขนมปังวางอยู่บนไฟ” (ยน 21:9) นี่คือภาพความรักและการรับใช้ของพระเยซูเจ้าที่มีต่อศิษย์
ในการเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้าย พระองค์ได้มอบแบบอย่างแห่งการเป็นผู้นำ
ด้วยการล้างเท้าบรรดาอัครสาวกเยี่ยงทาสหรือผู้รับใช้ที่ต่ำต้อยที่สุด
การรับใช้ซึ่งกันและกันเป็นส่วนหนึ่งแห่งชีวิตของเรา
ในฐานะที่เป็นสมาชิกของครอบครัว สังคมและหมู่คณะ เรารู้สึกมีความสุขไหมในการรับใช้กันและกัน
ปลา 153 ตัวคือ ปลาชนิดต่างๆ ในทะเลสาบทิเบริอัสซึ่งเป็นรูปหมายถึงประชากรของพระเจ้า ที่ประกอบด้วยคนหลายเชื้อชาติเข้ามารวมอยู่ในพระศาสนจักรสากล
แม้จับปลาได้จำนวนมากแต่แหไม่ขาด “ประตูนรกไม่มีวันชนะพระศาสนจักรได้”
(มธ 16:18) “จำนวน
153” ยังตีความว่ามาจากการนำประโยค
“Anoki Elohim” (ฉันคือพระเจ้า) ในภาษาฮีบรูมาคำนวณเป็นตัวเลขได้ 153 พอดี
ซึ่งเป็นการประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่าพระองค์เป็นพระเจ้า
พระเยซูเจ้าทรงใช้ปลาทีจับได้ในการเตรียมอาหารสำหรับบรรดาศิษย์
สะท้อนความจริงว่าพระองค์เสด็จมาเพื่อ “รักและรับใช้”
การเลี้ยงอาหารหรือการกินอาหารร่วมกันเป็นเครื่องหมายแห่งความรักและความเป็นหนึ่งเดียวกัน ศิษย์พระคริสต์ต้องรักและเป็นหนึ่งเดียวกัน หาโอกาสเลี้ยงอาหารคนอดอยากหิวโหย
หรือรับประทานอาหารร่วมกันในครอบครัวและหมู่คณะ โดยเฉพาะ ในการไปร่วมงานเลี้ยงศักดิ์สิทธิ์กับพระองค์และเพื่อนพี่น้องในชุมชนวัดของเรา
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดป่าพนาวัลย์
20 เมษายน 2017
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น