กางเขน ทางแห่งความรอดพ้น
เสาร์ สัปดาห์ที่
5
เทศกาลมหาพรต
|
อสค 37:21-28
ยน 11:45-56
|
พระวรสารวันนี้เป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
หลังพระเยซูเจ้าทรงทำให้ลาซารัสฟื้นคืนชีพ เครื่องหมายที่ทรงกระทำได้กลายเป็นที่โจษขาน
ทำให้พระองค์เป็นที่นิยมและหลายคนเชื่อ
เป็นเหตุให้บรรดาหัวหน้าสมณะและชาวฟาริสีต้องเรียกประชุมสภาหาทางกำจัดเพราะกลัวว่า ทุกคนจะเชื่อพระองค์
และเป็นที่มาของข้อเสนอของคายาฟาสมหาสมณะในปีนั้น
ที่ต้องการให้คนหนึ่งตายเพื่อชนทั้งชาติ ถือเป็นข้อเสนอเพื่อส่วนรวม แต่ตั้งอยู่บนผลประโยชน์ส่วนตัว
สำหรับนักบุญยอห์นข้อเสนอนี้มีความหมายลึกซึ้งทางเทววิทยาเพราะแสดงให้เห็นว่า พระเจ้าไม่ทรงประสงค์ให้บุตรของพระองค์เสียไปแม้สักคนเดียว
โดยมองว่า การสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้าเป็นการให้ชีวิตแก่โลก (เทียบ ยน 6:51) และเพื่อเป็นการปกป้องฝูงแกะของพระเจ้า
(เทียบ ยน 10:11-15) อีกทั้ง
เพื่อทำให้บรรดาศิษย์ศักดิ์สิทธิ์ไปในความจริง (เทียบ
ยน 17:19)
ทั้งนี้เพื่อนำบุตรพระเจ้าที่กระจัดกระจายให้มาเป็นหนึ่งเดียวกัน
ทำให้คำทำนายของประกาศกเอเสเคียลเป็นความจริง จะมีแกะแต่ฝูงเดียวและนายชุมพาแต่ผู้เดียว
(เทียบ อสค 34:12-13)
การตัดสินประหารพระเยซูเจ้าได้นำพระองค์สู่หนทางแห่งชัยชนะที่ทรงเลือกตั้งแต่แรกเริ่ม ความตายมิใช่จุดจบของทุกสิ่งอย่างที่พวกเขาต้องการ
แต่นำความรอดพ้นมาสู่มนุษยชาติ
พระองค์ทรงเลือกหนทางแห่งไม้กางเขนเพื่อนำความรอดพ้นนี้มาสู่เราแต่ละคน นั่นคือชีวิตเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าและเพื่อนมนุษย์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสุดท้ายของมนุษย์ เพื่อบรรลุเป้าหมายนี้จำเป็นต้องผ่านหนทางแห่งไม้กางเขน
ให้เราได้รำพึงข้อเสนอของคายาฟาส
“ถ้าคนคนเดียวจะตายเพื่อประชาชน
จะเป็นประโยชน์มากกว่าที่ชนทั้งชาติจะต้องพินาศไป” (ยน 11:50) เราแก้ปัญหาความสัมพันธ์กับผู้อื่นที่กำลังเผชิญในแต่ละวันบนพื้นฐานอะไร
ผลประโยชน์ส่วนตัว หรือความรักต่อเพื่อนมนุษย์ หากเรายึดถือผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นที่ตั้งเท่ากับว่า เราได้ทำให้ข้อเสนอของคายาฟาสสมเหตุสมผล ในทางกลับกัน หากเราพยายามทำทุกอย่างเพราะเห็นแก่ความรักต่อเพื่อนมนุษย์ เรากำลังทำเช่นเดียวกับพระเยซูเจ้า
บรรดาหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีได้ใช้
“ลัทธิชาตินิยม” เป็นเหตุผลหลักในการกำจัดพระเยซูเจ้าโดยอ้างว่า พระองค์เป็นสาเหตุทำให้กองทัพโรมันยกทัพมาเข่นฆ่าและทำลายพระวิหาร
แต่ในความเป็นจริงพวกเขาอิจฉาริษยาพระองค์เพราะกลัวเสียความนิยมและสูญเสียอำนาจ ในการดำเนินชีวิตประจำวันเราเป็นเหมือนหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีหรือเปล่า
หวังดีแต่ประสงค์ร้าย กลัวคนอื่นเด่น หรือเป็นที่นิยมชมมากกว่า
เราอิจฉาริษยา หรือชื่นชมคนที่ทำความดี
พระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำเครื่องหมายอัศจรรย์หลายอย่าง
ปราศจากพระองค์การฉลองปัสกาไม่มีความหมายใด ๆ ดังนั้น
ให้เราถามตัวเองเหมือนบรรดาหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีว่า “พวกเราจะทำอย่างไรดี”
เพื่อให้ไม้กางเขนเป็นหนทางแห่งความรอดสำหรับชีวิตของเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ในการน้อมรับความยากลำบากต่าง ๆ ในชีวิต เพื่อร่วมส่วนในพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าที่กำลังมาถึง
ขวัญ ถิ่นวัลย์, เทศกาลมหาพรต 40 วันแห่งการฟื้นฟูชีวิตคริสตชน, (สกลนคร : สมศักดิ์การพิมพ์ กรุ๊ป, 2561), หน้า 134-135.
ที่มาภาพ : https://bricioledivangelo.blogspot.com/2017/04/vangelo-di-sabato-8-aprile-2017-sabato.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น