วันศุกร์ที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2562

กางเขน ทางแห่งความรอดพ้น

 กางเขน ทางแห่งความรอดพ้น 
เสาร์ สัปดาห์ที่ 5
เทศกาลมหาพรต
อสค 37:21-28
ยน 11:45-56
พระวรสารวันนี้เป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น หลังพระเยซูเจ้าทรงทำให้ลาซารัสฟื้นคืนชีพ เครื่องหมายที่ทรงกระทำได้กลายเป็นที่โจษขาน ทำให้พระองค์เป็นที่นิยมและหลายคนเชื่อ เป็นเหตุให้บรรดาหัวหน้าสมณะและชาวฟาริสีต้องเรียกประชุมสภาหาทางกำจัดเพราะกลัวว่า ทุกคนจะเชื่อพระองค์ และเป็นที่มาของข้อเสนอของคายาฟาสมหาสมณะในปีนั้น ที่ต้องการให้คนหนึ่งตายเพื่อชนทั้งชาติ ถือเป็นข้อเสนอเพื่อส่วนรวม แต่ตั้งอยู่บนผลประโยชน์ส่วนตัว
สำหรับนักบุญยอห์นข้อเสนอนี้มีความหมายลึกซึ้งทางเทววิทยาเพราะแสดงให้เห็นว่า พระเจ้าไม่ทรงประสงค์ให้บุตรของพระองค์เสียไปแม้สักคนเดียว โดยมองว่า การสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเจ้าเป็นการให้ชีวิตแก่โลก (เทียบ ยน 6:51) และเพื่อเป็นการปกป้องฝูงแกะของพระเจ้า (เทียบ ยน 10:11-15) อีกทั้ง เพื่อทำให้บรรดาศิษย์ศักดิ์สิทธิ์ไปในความจริง (เทียบ ยน 17:19) ทั้งนี้เพื่อนำบุตรพระเจ้าที่กระจัดกระจายให้มาเป็นหนึ่งเดียวกัน ทำให้คำทำนายของประกาศกเอเสเคียลเป็นความจริง จะมีแกะแต่ฝูงเดียวและนายชุมพาแต่ผู้เดียว (เทียบ อสค 34:12-13)
การตัดสินประหารพระเยซูเจ้าได้นำพระองค์สู่หนทางแห่งชัยชนะที่ทรงเลือกตั้งแต่แรกเริ่ม ความตายมิใช่จุดจบของทุกสิ่งอย่างที่พวกเขาต้องการ แต่นำความรอดพ้นมาสู่มนุษยชาติ พระองค์ทรงเลือกหนทางแห่งไม้กางเขนเพื่อนำความรอดพ้นนี้มาสู่เราแต่ละคน นั่นคือชีวิตเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้าและเพื่อนมนุษย์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสุดท้ายของมนุษย์ เพื่อบรรลุเป้าหมายนี้จำเป็นต้องผ่านหนทางแห่งไม้กางเขน
ให้เราได้รำพึงข้อเสนอของคายาฟาส “ถ้าคนคนเดียวจะตายเพื่อประชาชน จะเป็นประโยชน์มากกว่าที่ชนทั้งชาติจะต้องพินาศไป” (ยน 11:50) เราแก้ปัญหาความสัมพันธ์กับผู้อื่นที่กำลังเผชิญในแต่ละวันบนพื้นฐานอะไร ผลประโยชน์ส่วนตัว หรือความรักต่อเพื่อนมนุษย์ หากเรายึดถือผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นที่ตั้งเท่ากับว่า เราได้ทำให้ข้อเสนอของคายาฟาสสมเหตุสมผล ในทางกลับกัน หากเราพยายามทำทุกอย่างเพราะเห็นแก่ความรักต่อเพื่อนมนุษย์ เรากำลังทำเช่นเดียวกับพระเยซูเจ้า
บรรดาหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีได้ใช้ “ลัทธิชาตินิยม” เป็นเหตุผลหลักในการกำจัดพระเยซูเจ้าโดยอ้างว่า พระองค์เป็นสาเหตุทำให้กองทัพโรมันยกทัพมาเข่นฆ่าและทำลายพระวิหาร แต่ในความเป็นจริงพวกเขาอิจฉาริษยาพระองค์เพราะกลัวเสียความนิยมและสูญเสียอำนาจ ในการดำเนินชีวิตประจำวันเราเป็นเหมือนหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีหรือเปล่า หวังดีแต่ประสงค์ร้าย กลัวคนอื่นเด่น หรือเป็นที่นิยมชมมากกว่า เราอิจฉาริษยา หรือชื่นชมคนที่ทำความดี
พระเยซูเจ้าได้ทรงกระทำเครื่องหมายอัศจรรย์หลายอย่าง ปราศจากพระองค์การฉลองปัสกาไม่มีความหมายใด ๆ ดังนั้น ให้เราถามตัวเองเหมือนบรรดาหัวหน้ามหาสมณะและชาวฟาริสีว่า “พวกเราจะทำอย่างไรดี” เพื่อให้ไม้กางเขนเป็นหนทางแห่งความรอดสำหรับชีวิตของเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการน้อมรับความยากลำบากต่าง ๆ ในชีวิต เพื่อร่วมส่วนในพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าที่กำลังมาถึง
ขวัญ ถิ่นวัลย์, เทศกาลมหาพรต 40 วันแห่งการฟื้นฟูชีวิตคริสตชน, (สกลนคร : สมศักดิ์การพิมพ์ กรุ๊ป, 2561), หน้า 134-135.
ที่มาภาพ : https://bricioledivangelo.blogspot.com/2017/04/vangelo-di-sabato-8-aprile-2017-sabato.html

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น