เถาองุ่นและแขนง
วันพุธ
สัปดาห์ที่ 5 เทศกาลปัสกา
|
กจ 15:1-6
ยน 15:1-8
|
ในบทอ่านแรก
หนังสือกิจการอัครสาวกได้บอกให้เราทราบถึงความเจริญเติบโตของพระศาสนจักรในระยะเริ่มแรก
มีจำนวนผู้เชื่อในพระเยซูเจ้าเพิ่มมากขึ้นทั้งชาวยิวและคนต่างศาสนา สำหรับชาวยิวได้ปฏิบัติตามกฎของโมเสสเรื่องการเข้าพิธีสุหนัต
นั่นคือเด็กผู้ชายชาวยิวทุกคนต้องเข้าสุหนัต ปัญหาที่เกิดขึ้นคือสำหรับคนต่างศาสนาที่กลับใจมาเชื่อในพระเยซูเจ้า
จำเป็นต้องเข้าพิธีสุหนัตของชาวยิวด้วยไหม
ต่อปัญหานี้บรรดาอัครสาวกและผู้อาวุโสได้เรียกประชุมกัน
และนำไปสู่ข้อสรุปที่ว่าสำหรับคนต่างศาสนาที่กลับใจเป็นคริสตชนไม่จำเป็นต้องเข้าพิธีสุหนัต
ทั้งนี้เพราะการเป็นศิษย์ติดตามพระคริสตเจ้ามิได้อยู่ที่พิธีเข้าสุหนัต
แต่อยู่ที่ความเชื่อในองค์พระคริสตเจ้า อีกทั้ง ยังสะท้อนความจริงที่ว่า ความรักและความเข้าใจระหว่างกันสามารถเอาชนะปัญหาอุปสรรคทุกอย่างได้
ขอเพียงเราเปิดใจพูดคุยและเรียนรู้จากความแตกต่างของกันและกัน
ในพระวรสารวันนี้พระเยซูเจ้าตรัสกับเราว่า “เราเป็นเถาองุ่น ท่านทั้งหลายเป็นแขนง
ถ้าผู้ใดคงอยู่ในเรา และเราคงอยู่ในเขาผู้นั้นจะเกิดผลมาก
เพราะถ้าแยกจากเราพวกท่านไม่อาจทำสิ่งใดได้เลย” (ยน 15:5) ชาวยิวเข้าใจภาพพจน์เรื่องเถาองุ่นเป็นอย่างดีว่าจำเป็นมากสำหรับแขนงในการเกิดผล
หากแขนงใดไม่ติดอยู่กับเถาย่อมขาดน้ำเลี้ยงและเหี่ยวแห้งไปในที่สุด
เมื่อพระเยซูเจ้าบอกว่าพระองค์เป็น “เถาองุ่นแท้” พระองค์ต้องการบอกเราว่าการเติบโตของชีวิตฝ่ายจิตนั้นมาจากพระองค์
เราได้รับพระหรรษทานที่จะทำให้เราเติบโตและเกิดผลจากการมีชีวิตที่สนิทสัมพันธ์กับพระองค์
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านทางการภาวนา พระเยซูเจ้าได้ให้แบบอย่างแก่เราด้วยการหาเวลาติดต่อกับพระบิดาเจ้าเสมอหลังภารกิจในแต่ละวัน
การภาวนาจึงจำเป็นสำหรับเรา เพื่อเราจะเติบโตยิ่งขึ้นและเกิดผลอย่างอุดม
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดป่าพนาวัลย์
26 เมษายน 2016
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น