พระเยซูเจ้ากับเด็กเล็กๆ
|
เสาร์
สัปดาห์ที่ 7 เทศกาลธรรมดา
|
ยก 5:13-20
มก 10:13-16
|
พระวรสารนักบุญมาระโก มัทธิว และลูกาเล่าเรื่องพระเยซูเจ้ากับเด็กเล็กๆ
ไว้เหมือนกัน แต่มีเพียงมาระโกคนเดียวที่บันทึกว่าพระเยซูเจ้าทรงรู้สึกไม่พอพระทัย
เมื่อบรรดาศิษย์ดุผู้นำเด็กเล็กๆ มาเฝ้าพระองค์ ชาวยิวไม่ให้ความสำคัญกับเด็กเท่าใดนัก
เด็กต้องมีอายุครบ 12 ปีถึงมีสิทธิ์เข้าศาลาธรรมได้ ไม่แปลกที่บรรดาศิษย์มีความคิดนี้
เมื่อมีผู้นำเด็กเล็กๆ มาให้พระองค์ปกพระหัตถ์
ด้วยกลัวว่าเป็นการรบกวนเพราะทั้งวันมีคนมาหาพระองค์มากมายอยู่แล้ว
พระเยซูเจ้าทรงรักและตอนรับเด็กเล็กๆ
เพื่อแสดงให้เห็นว่าพระอาณาจักรของพระเจ้าเป็นของทุกคน
ทรงตำหนิบรรดาศิษย์ที่ห้ามปรามเด็กมิให้มาหาพระองค์ และตรัสกับพวกเขาว่า “ปล่อยให้เด็กเล็กๆ
มาหาเราเถิด อย่าห้ามเลย” (มก 10:14) เด็กเป็นตัวแทนของคนอ่อนแอ คนไร้ที่พึง
และคนต่ำต้อยในสังคมที่ทรงให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ดังนั้น ศิษย์ของพระองค์ “ต้องต้อนรับและทำดีกับทุกคน”
เราได้ปฏิบัติเช่นไรต่อเพื่อนพี่น้อง
ต้อนรับเฉพาะผู้ที่เรารักหรือมีประโยชน์ต่อเราไหม
เราได้ปฏิบัติอย่างเท่าเทียมต่อทุกคนหรือเปล่า
พระเยซูเจ้าทรงเปิดเผยให้บรรดาศิษย์เข้าใจว่าเด็กมีค่าสูงเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า
“เพราะพระอาณาจักรของพระเจ้าเป็นของคนที่เหมือนเด็กเหล่านี้” (มก 10:14)
เนื่องจากความซื่อ บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ไม่เสแสร้ง และหัวใจที่เปิดกว้างของพวกเขา
ซึ่งเป็นแบบอย่างสำหรับผู้ใหญ่ทุกยุคสมัยที่ขาดสิ่งเหล่านี้ ทรงต้องการให้เรามีท่าทีและจิตใจเหมือนเด็กเล็กๆ “ผู้ใดไม่รับพระอาณาจักรของพระเจ้าอย่างเด็กเล็กๆ
เขาจะไม่เข้าสู่พระอาณาจักรนั้นเลย” (มก 10:15)
ศิษย์พระคริสต์ต้องเป็นผู้มีความซื่อ บริสุทธิ์
ไม่เสแสร้ง และหัวใจที่เปิดกว้างเหมือนเด็กเล็กๆ ไม่ตำตัวเป็นอุปสรรคขัดขวางมิให้ใครมาพบพระเยซูเจ้า
ผู้เป็นท่อธารแห่งพระพรของชีวิต อีกทั้ง
ไม่ทำตัวเป็นที่สะดุดหรือเป็นแบบอย่างที่ไม่ดีสำหรับเด็กเล็กๆ ซึ่งเป็นดังผ้าขาว
แต่ต้องเป็นมือที่นำพระพร ความรัก และสันติสุขของพระเจ้าไปสู่ทุกคน และนำทุกคนให้มาพบและรู้จักพระองค์มากขึ้น
โดยเฉพาะคนอ่อนแอ ไร้ที่พึ่ง และต่ำต้อยในสังคม
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
วัดแม่พระแจกจ่ายพระหรรษทาน ดอนม่วย, พรรณานิคม
25 พฤษภาคม 2018
ภาพ: เด็กๆ วัดวนาสามัคคี, กุสุมาลย์, สกลนคร; 2018-01-27
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น