การกระทำสำคัญกว่าคำพูด
วันอาทิตย์
สัปดาห์ที่ 26
เทศกาลธรรมดา
ปี A
|
อสค 18:25-28
ฟป 2:1-11
มธ 21:28-32
|
บทนำ
ณ วัดแห่งหนึ่งหลังพิธีบูชาขอบพระคุณ พระสงฆ์หนุ่มที่เพิ่งย้ายมาใหม่ได้ถามสัตบุรุษว่า
“เราจัดให้มีการศึกษาพระคัมภีร์เพื่อเรียนรู้พระวาจาพระเจ้าดีไหม” ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า
“เป็นความคิดที่เยี่ยมมาก” เขารู้สึกดีใจที่ทุกคนเห็นดีด้วยและได้นำเสนอเจ้าอาวาส
คุณพ่อเจ้าอาวาสได้บอกให้ถามสัตบุรุษอีกครั้งว่า
“มีใครมาเรียนบ้าง” สัปดาห์ต่อมาเขาได้ประกาศว่า “ใครสนใจร่วมโครงการศึกษาพระคัมภีร์ให้มาลงชื่อ”
ปรากฏว่ามีมาแค่สองคน
ทำให้พระสงฆ์หนุ่มตระหนักว่า การตอบรับข้อเสนอกับการปฏิบัติจริงเป็นคนละเรื่อง
ในทุกสังคมมีคนที่ดีแต่พูดแต่ไม่ทำอะไร สอดรับกับคำอุปมาเรื่องบุตรสองคนในพระวรสารวันนี้
ชายเจ้าของสวนองุ่นมีบุตรสองคน เขาได้ไปหาบุตรคนแรกร้องขอให้ไปทำงานที่สวนองุ่น
แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไม่ใยดีในตอนแรก ต่อมาภายหลังได้เปลี่ยนใจไปทำงาน ขณะที่บุตรคนที่สองสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไป แต่สุดท้ายไม่ได้ไป
คำอุปมานี้เกิดขึ้นในพระวิหารที่กรุงเยรูซาเล็มสามวันก่อนพระเยซูเจ้าถูกจับ ทรงโต้แย้งกับหัวหน้าสมณะและพวกผู้อาวุโสของชาวยิว
(มธ 21:23) บุตรคนแรกเป็นตัวแทนของคนเก็บภาษี หญิงโสเภณี และคนบาปซึ่งเจริญชีวิตในบาปในสายตาของชาวยิว
แต่ได้เชื่อและเปลี่ยนแปลงชีวิต บุตรคนที่สองเป็นตัวแทนของธรรมาจารย์และฟาริสี
ซึ่งอ้างตัวว่าเป็นคนชอบธรรม แต่เมื่อบุตรพระเจ้าเสด็จมากลับปฏิเสธและจับพระองค์ไปตรึงกางเขน
1.
การกระทำสำคัญกว่าคำพูด
คำอุปมาเรื่องบุตรสองคนสอนเราว่า คำพูดไม่อาจทดแทนการกระทำได้
บุตรทั้งสองตอบรับคำร้องขอของบิดาแตกต่างกัน คนแรกตอบปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง ขณะที่คนที่สองตอบอย่างสุภาพ
แต่ไม่ไป คำตอบรับที่สุภาพของเขาไม่อาจใช้แทนการกระทำได้ การกระทำเท่านั้นที่เป็นเครื่องพิสูจน์ความรักแท้
เวลาเป็นเด็กเราคงเคยบอกรักแม่ และแม่มักพูดว่า “แม่หวังว่าลูกจะทำให้แม่เห็นมากกว่านี้”
คำอุปมานี้สะท้อนคนสองประเภท
ซึ่งเป็นคนที่ไม่สมบูรณ์ทั้งคู่และไม่มีค่าควรแก่การยกย่อง คนแรกดีกว่าคนที่สองในแง่ที่เขายอมปฏิบัติตามในภายหลัง
การกระทำของเขาดีกว่าคำพูด มีคนเป็นจำนวนมากจัดอยู่ในประเภทนี้
แม้ไม่ได้อ้างตัวเป็นคริสตชนหรือไม่รู้จักพระนามเยซูด้วยซ้ำ แต่ชีวิตของเขาเป็นตัวอย่างที่ดี
มีคุณธรรมยิ่งกว่าคนที่เป็นคริสตชนเสียอีก เป็นชีวิตที่เสียสละ
คิดถึงคนอื่นมากกว่าตนเอง
ขณะที่อีกคนให้คำมั่นสัญญาหนักแน่น
แต่กระทำในสิ่งที่ตรงข้าม เข้าทำนอง “พูดอย่าง ทำอย่าง” “มือถือสาก ปากถือศีล” ชีวิตจริงหรือความประพฤติของเขาไม่สอดคล้องกับคำพูดหรือสิ่งที่เขาสอน
คนประเภทนี้มักอ้างตัวอย่างหนึ่ง แต่ปฏิบัติตัวตรงกันข้าม คำพูดของเขาไม่มีน้ำหนักและไม่น่าเชื่อถือ
คนประเภทนี้เป็นที่รังเกียจของสังคมและหมู่คณะ ในความเป็นจริง “ไม่มีใครต้องการฟังว่าเราจะพูดอะไร
แต่เขาต้องการดูว่าชีวิตของเราเป็นอย่างไรต่างหาก”
2.
บทเรียนสำหรับเรา
คำอุปมาเรื่องบุตรสองคนได้ให้บทเรียนสำคัญสำหรับเราคริสตชนหลายประการ
ในการนำไปปฏิบัติในชีวิต
ประการแรก เราต้องกระทำมากกว่าพูด เป็นการง่ายที่จะพูดหรือแสดงความคิดเห็น
แต่สิ่งที่ทำให้ความคิดเห็นนั้นมีคุณค่าและเกิดผลคือ การลงมือปฏิบัติ “การกระทำย่อมดังกว่าคำพูดเสมอ”
หลายครั้งเราบอกเตือนบุตรหลานให้มาวัดวันอาทิตย์ ให้ถอยห่างจากการพนันและยาเสพติด
แต่เรากลับเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับพวกเขา นักบุญยอห์นบอกเราว่า “อย่ารักกันแต่ปากเพียงด้วยคำพูดเท่านั้น
แต่จงรักกันด้วยการกระทำและด้วยความจริง” (1 ยน 3:18)
ประการที่สอง เราต้องลงมือทำเดี๋ยวนี้ บิดาพูดกับบุตรทั้งสองว่า
“ลูกเอ๋ย วันนี้ จงไปทำงานในสวนองุ่นเถิด” (มธ 21:28) เรามีชีวิตอยู่ใน “วันนี้” เท่านั้น ยังไม่รู้ว่า “พรุ่งนี้” จะมีชีวิตอยู่หรือเปล่า
ดังนั้น เวลาที่สำคัญที่สุดคือ ขณะนี้ วันนี้ ไม่ใช่การผัดวันประกันพรุ่ง
เอาไว้ให้รวยกว่านี้ถึงทำบุญ หรือรอให้แก่ชราก่อนถึงเข้าวัด แต่จงลงมือทำวันนี้ให้ดีที่สุดเพราะ
“วันพรุ่งนี้เป็นวันที่คนเกียจคร้านทำงาน และคนโง่เขลาเปลี่ยนแปลงตัวเอง”
ประการที่สาม เราต้องตอบรับต่อพระเจ้า ทรงเรียกและเชื้อเชิญเราให้เปลี่ยนแปลงตนเองและตอบรับต่อพระองค์
พระเยซูเจ้าทรงตอบรับต่อพระบิดาเจ้าและนอบน้อมเชื่อฟังจนถึงที่สุดคือความตายบนไม้กางเขน
การตอบรับหมายถึง การปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระเจ้า “ผู้ที่ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระบิดาของเรา...นั่นแหละจะเข้าสู่สวรรค์ได้”
(มธ 7:21) และหมายถึง การรับใช้ “บุตรแห่งมนุษย์มิได้มาเพื่อให้ผู้อื่นรับใช้
แต่มาเพื่อรับใช้ผู้อื่น” (มธ 20:28) ความสุขและความรอดของเราขึ้นอยู่กับการตอบรับต่อพระเจ้า
บทสรุป
พี่น้องที่รัก คำอุปมาเรื่องบุตรสองคน
สะท้อนความจริงที่ว่าไม่มีใครดีพร้อม แม้คนแรกจะดีกว่าคนที่สอง
แต่ทั้งคู่ได้ทำให้บิดาผิดหวังและเจ็บปวด ลักษณะของบุตรที่ทำให้บิดาปลื้มปีติคือ คนที่พร้อมรับคำสั่ง
เชื่อฟัง และปฏิบัติตามด้วยใจยินดี พระเยซูเจ้าทรงเรียกเราให้มีอิสระที่จะตอบรับพระองค์ในการกระทำ
ในการดำเนินชีวิตตามคำสอนของพระองค์ ในความรักต่อเพื่อนพี่น้อง
เห็นอกเห็นใจและให้อภัยกันด้วยใจกว้าง
คำอุปมาจบลงด้วยการเน้นคนบาปมาหาพระเยซูเจ้า บรรดาธรรมาจารย์และชาวฟาริสีคิดว่าตนเองเป็นผู้ชอบธรรมไม่ต้องพึ่งพระเจ้า
ตรงข้ามกับคนเก็บภาษี หญิงโสเภณี และคนบาปที่ตระหนักในของขวัญล้ำค่าที่พระเยซูเจ้าทรงมอบให้
ได้กลับใจและรับใช้พระองค์ด้วยความกระตือรือร้น เราถูกเรียกร้องให้ทำเช่นเดียวกัน
มิใช่ดีแต่พูด ความเชื่อของเราต้องแสดงออกในภาคปฏิบัติ
เพื่อเราจะได้ชื่อว่าเป็นคริสตชนที่เป็นผู้ใหญ่ เป็นศิษย์ที่แท้จริงของพระองค์
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดแม่พระแห่งภูเขาการ์แมล
ป่าพนาวัลย์
29 กันยายน 2017
ภาพประกอบ: พระอัครสังฆราชมีคาแอล เกี้ยน เสมอพิทักษ์, นำคณะสงฆ์และภคินีเฝ้ารับเสด็จ, สนามบินเชียงเครือ สกลนคร; 1974-11-xx
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น