สิบปีที่พ่อจากไป
วันที่ 9 พฤศจิกายน ค.ศ. 2006 (พ.ศ. 2549) คือวันที่พ่อ “ซีมอน ถนอม
ถิ่นวัลย์” จากแม่และลูกๆ ไปอย่างสงบ นับเนื่องถึงวันนี้ครบ 10 ปีพอดี ตลอดเวลาที่ไม่มีพ่อคงเป็นช่วงเวลาที่โดดเดี่ยว
เจ็บปวดและร้าวรานใจไม่น้อยสำหรับแม่ บ่อยครั้งแม่พยายามเก็บความรู้สึกไม่แสดงออกให้ลูกๆ
ได้เห็น แต่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของแม่ที่ยังผูกพันและคิดถึงพ่ออยู่เสมอ แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเพียงใด
ผิดกับลูกอาจลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าวันนี้ (9 พฤศจิกายน)
คือวันครบรอบการจากไปของพ่อ
ในห้วงเวลาที่พ่อยังอยู่
นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขของครอบครัวและลูกหลานทุกคน โดยเฉพาะแม่ “กาโรลา
ฮ้อม ถิ่นวัลย์” ซึ่งใช้ชีวิตคู่กันมาร่วมครึ่งศตวรรษ พ่อทำหน้าที่เป็นเสาหลักของครอบครัวในทุกๆ
เรื่อง คอยให้คำแนะนำสั่งสอน ชี้ทางชีวิตและให้แบบอย่างที่งดงามแก่ลูกหลาน
ในการทำมาหาเลี้ยงชีพสุจริต วิริยะอุสาหะ ไม่ยอมแพ้ต่อความยากลำบาก ไม่งอมืองอเท้า
สร้างครอบครัวด้วยสมองและสองมือโดยไม่เป็นหนี้ใคร พ่อสอนด้วยการกระทำมากกว่าคำพูดที่ทุกคนต่างประจักษ์
และได้ทำจนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต
วันเสกสุสานและภาวนาอุทิศแก่ผู้ล่วงลับที่นาโพธิ์ 2 พฤศจิกายน 2005
ปกติในวันเสกสุสานและภาวนาอุทิศแก่ผู้ล่วงลับคือ
วันที่พ่อกับแม่นั่งอยู่ด้วยกัน ห้อมล้อมด้วยลูกๆ หลานๆ
แต่วันนี้มีแม่นั่งอยู่เพียงลำพัง เลยทำให้คิดถึงพ่อขึ้นมาจับใจ
หากวันนี้ยังมีพ่ออยู่เคียงข้าง แม่คงมีความสุขและมีกำลังใจมากกว่านี้
ลูกแต่ละคนคงทำหน้าที่ตรงนี้แทนพ่อไม่ได้ แต่เมื่อนึกถึงคำของพ่อ “ให้ลูกทำหน้าที่ของตนให้ดี ไม่ต้องเป็นห่วงพ่อ” ทำให้มีกำลังใจอยู่บ้าง
และที่สำคัญรู้สึกได้ว่าพ่ออยู่ใกล้ๆ กำลังเฝ้าดูและคอยช่วยเหลืออยู่
แม้พ่อได้จากไปนาน 10 ปีแล้ว แต่ความรักความผูกพันไม่มีวันจางหาย แบบอย่างและคำสอนยังอยู่ในความทรงจำและความคิดคำนึง หลายครั้งหลายครา
ยามหลับตานอนฝันเห็นพ่อกำลังทำในสิ่งที่พ่อเคยทำเหมือนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่
ทำให้รู้สึกสบายใจ หมดห่วงไร้กังวล จะเป็นห่วงก็แต่แม่ซึ่งอายุมากขึ้น
สุขภาพไม่ค่อยดีเหมือนก่อน ความรู้สึกนี้ต่างไปจากความรู้สึกที่มีต่อพ่อ
เนื่องจากพ่อไม่ได้อยู่ภายใต้เงื่อนไขของข้อจำกัดเรื่องเวลาและสถานที่อีกต่อไปแล้ว
แต่แม่ยังอยู่ ยังมีเลือดเนื้อ ชีวิตและจิตใจ
วันเสกสุสานและภาวนาอุทิศแด่ผู้ล่วงลับที่นาโพธิ์ 5 พฤศจิกายน 2016
คงได้แต่ฝากแม่ไว้กับพระเจ้าและขอให้พ่อช่วยดูแลแม่อีกแรง
ดูแลลูกๆ ของพ่อ ให้พี่น้องรักกัน ดูแลหลานๆ ให้เติบโตเป็นคนดีของสังคม
สายเลือดและความเป็นพี่เป็นน้องตัดไม่ขาด แทนกันไม่ได้และสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด พี่น้อง ลูกหลานต้องดูแลและรักแม่ให้มากในวันที่ท่านยังอยู่
จะได้ไม่เสียใจภายหลัง ยาอายุวัฒนะที่จะต่ออายุของแม่ให้ยืนยาวคือ
การที่พี่น้องรักใคร่กลมเกลียวกัน แวะเวียนมาเยี่ยมหรือโทรศัพท์มาหาบ้าง
นี่คือความสุขของแม่และความต้องการของพ่อ ที่ลูกหลานต้องสำนึกเสมอ
และช่วยกันทำให้คนที่พ่อรักมากที่สุดอยู่กับเราไปนานๆ
ลูกๆ หลานๆ ในวันปลงศพซีมอน ถนอม ถิ่นวัลย์ 12 พฤศจิกายน 2006
ลูกของพ่อ
สำนักอัครสังฆมณฑลฯ
สกลนคร
9 พฤศจิกายน
2016
ขอบคุณพระที่ประทานพ่อที่แสนดี แม่ที่ประเสริฐสุด แม้กาลเวลาจะพรากพ่อซีมอนถนอมไป...แต่ความรักมั่นคงของพ่อที่ทำทุกอย่างเพื่อคนที่พ่อรักนั้น...ยังคงผูกพันอยูู่ในใจแม่ฮ่อม และลูก ๆ หลาน ๆ ทุกคนตลอดไป
ตอบลบ