คำอธิษฐานภาวนาของพระเยซูเจ้า
วันอังคาร
สัปดาห์ที่ 7 เทศกาลปัสกา
|
กจ 20:17-27
ยน 17:1-11
|
คำอธิษฐานภาวนาของพระเยซูเจ้าที่กล่าวถึงในพระวรสารวันนี้
เป็นคำอธิษฐานภาวนาที่พระเยซูเจ้าภาวนาต่อพระบิดาเจ้าสำหรับพระองค์เองและสำหรับศิษย์ของพระองค์
คำอธิษฐานภาวนานี้ได้เผยให้ทราบว่าพระเยซูเจ้ามิได้ทำอะไรโดยลำพัง
แต่ทรงทำงานของพระบิดาเจ้าเพื่อนำความรอดนิรันดร และบรรดาศิษย์เป็นส่วนหนึ่งของงานที่นำความรอดนี้
ในการสานต่อพันธกิจของพระองค์ในโลกเมื่อพระองค์จากโลกนี้ไปแล้ว
คำอธิษฐานภาวนานี้เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า
“คำอธิษฐานภาวนาของสงฆ์ผู้สูงสุด (high
priestly prayer)” เพราะพูดถึงพระเยซูเจ้าในฐานะสงฆ์ที่กำลังถวายตนเองเป็นบูชา
ด้วยการมอบชีวิตของพระองค์เองบนไม้กางเขน
ในคำอธิฐานภาวนานี้พระเยซูเจ้าได้ภาวนาโดยตรงต่อพระบิดาต่อหน้าบรรดาอัครสาวก
เพื่อพวกเขาจะได้ทราบถึงความสัมพันธ์ที่พระองค์มีต่อพระบิดาเจ้า
“พระสิริรุ่งโรจน์” ถือเป็นถ้อยคำสำคัญในคำอธิษฐานภาวนาของพระเยซูเจ้า
ในนามของพระศาสนจักรและผู้ติดตามพระองค์ทั้งในปัจจุบันและอนาคต พระเยซูเจ้าได้พูดถึงพระสิริรุ่งโรจน์ถึงหกครั้งในคำอธิษฐานภาวนานี้
พระองค์ได้วอนขอพระบิดาเจ้าได้ประทานพระสิริรุ่งโรจน์แด่พระองค์ เพื่อพระองค์จะได้ทำให้พระบิดาได้รับพระสิริรุ่งโรจน์
นั่นหมายความว่าพระองค์กำลังบอกเราให้ถวายเกียรติแด่พระบิดาเจ้า
เช่นเดียวกับพระองค์
เราสามารถถวายเกียรติแด่พระบิดาเจ้าในชีวิตประจำวันได้
ผ่านทางการภาวนา การเต็มใจแบกกางเขนของตน และการซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า ทั้งนี้เพราะ
1) เมื่อเราภาวนา
เราเปิดตนเองต่อพระเจ้าและติดต่อสัมพันธ์กับพระองค์
เพื่อให้พระองค์เปลี่ยนแปลงตัวเรา ทำให้พระเจ้ากลายเป็นศูนย์กลางแห่งชีวิตของเรา
2) เมื่อเราแบกกางเขนของตน
เราสรรเสริญพระเยซูเจ้า เราได้แสดงให้เห็นถึงความรักและการอุทิศตนต่อพระเจ้า
3) เมื่อเราซื่อสัตย์ต่อพระเจ้า
เรารักพระองค์สิ้นสุดจิตใจและรักเพื่อนพี่น้องเหมือนรักตัวเราเอง
ผ่านทางงานเมตตาจิตและความเห็นอกเห็นใจที่เราแสดงออกต่อผู้อื่น
คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดป่าพนาวัลย์
9 พฤษภาคม 2016
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น