ความใจแคบ
|
วันจันทร์
สัปดาห์ที่ 3 เทศกาลมหาพรต
|
2พกษ 5:1-15
ลก 4:24-30
|
เล่ากันว่า
หากพระเยซูเจ้าเสด็จมาในยุคสมัยของเราเหมือนที่เคยเจริญชีวิตในปาเลสไตน์เมื่อสองพันปีก่อน
แล้วจับพลัดจับพลูทำให้พระองค์ต้องเสด็จผ่านหมู่บ้านคริสตชน หรือไปวัดวันอาทิตย์เพื่อร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณพร้อมกับเรา
ทุกคนคงมองพระองค์ด้วยสาตาที่แปลกละคนกับการดูแคลน แล้วหันมาซุปซิปกันว่า “ใครปล่อยให้คนบ้านี่มาเพ่นพ่านในวัด”
ไม่มีใครจำพระองค์ได้
พระเยซูเจ้าคงตกใจกับทุกสายตาที่จ้องมองพระองค์
ยิ่งได้เห็นพิธีกรรมที่เต็มไปด้วยกฎเกณฑ์ รวมถึงได้ฟังพระสงฆ์เทศน์สอนคงทำให้พระองค์ตะลึงงันว่า
“ใช่ข่าวดีที่พระองค์ประกาศหรือเปล่า” พระองค์คงรู้สึกอับอายอย่างที่สุดกับสายตาทุกคู่ที่จ้องมองพระองค์
และคงรับไม่ได้กับพฤติกรรมและคำเทศน์สอนของพระสงฆ์ ซึ่งตรงข้ามกับคำสอนและแบบอย่างของพระองค์
ที่สุด พระองค์คงเล็ดลอดหนีไปแบบเงียบๆ เพื่อไม่ให้ใครเห็น
พระวรสารวันนี้กล่าวถึงเรื่องราวของพระเยซูเจ้า กับสถานการณ์ตึงเครียดในศาลาธรรมเมืองนาซาเร็ธที่พระองค์ทรงเจริญวัย
ชาวนาซาเร็ธไม่ต้อนรับพระองค์และปฏิเสธที่จะฟังพระองค์ เพราะจิตใจที่คับแคบของพวกเขาที่คิดว่าพระองค์เป็นแค่ลูกของช่างไม้ชื่อโยเซฟ
และมีแม่ชื่อมารีย์หญิงชาวบ้านที่ไม่มีอะไร พระองค์ได้ปรีชาญาณนี้มาจากไหน พวกเขาอยากให้พระองค์แสดง
(อัศจรรย์) ให้เห็นว่าพระองค์เป็นพระผู้ไถ่ที่แท้จริง
พระเยซูเจ้ารู้ถึงความต้องการของพวกเขาทรงตรัสว่า “ไม่มีประกาศกคนใดได้รับการต้อนรับอย่างดีในบ้านเมืองของตน”
(ลก 4:24)
นี่คือความจริงที่แทงใจดำพวกเขา พระองค์ทรงอ้างถึงความอดอยากครั้งใหญ่สมัยประกาศกเอลียาห์
มีหญิงม่ายมากมายในกาลิลีแต่มีเพียงหญิงม่ายที่เมืองเศราฟัทได้รับการช่วยเหลือ มีคนโรคเรื้อนมากมายในอิสราแอลสมัยประกาศกเอลีชา
แต่มีเพียงนาอามานชาวซีเรียได้รับการรักษา ถือเป็นการยกย่องคุณธรรมของคนต่างศาสนาเหนือชาวยิว
ทำให้พวกเขาโกรธและหาช่องทางฆ่าพระองค์
เราอาจตกในบาปเดียวกันกับชาวนาซาเร็ธคือ “บาปของความใจแคบ” จิตใจที่ริษยาและคับแคบทำให้มองไม่เห็นด้านดีของผู้อื่น
เราเคยดูหมิ่นคนที่อยู่ในฐานะด้อยกว่าเราไหม
เราเชื่อไหมว่าพระหรรษทานของพระเจ้าทรงทำงานในคนเหล่านี้
พระหรรษทานของพระเจ้าได้เกิดผลเพียงใดในชีวิตของเรา
และเราได้ร่วมมือกับพระหรรษทานของพระเจ้าอย่างที่ควรเป็นหรือเปล่า
ศิษย์พระคริสต์ต้องปฏิบัติตนต่อผู้อื่นด้วยใจกว้าง
ด้วยท่าทีของความเป็นพี่น้องให้สมกับการเป็นลูกของพระบิดาองค์เดียวกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมไทยปัจจุบันที่มีความแตกแยกรุนแรง ความรักของพระเจ้าไม่เคยแบ่งแยกหรือเลือกที่รักมักที่ชัง
ไม่มียิวหรือกรีก ไม่มีทาสหรือไท แต่ทุกคนเป็นพี่น้องกัน ในเทศกาลมหาพรตนี้
ขอให้เรามองเห็นคุณค่าและความดีของกันและกัน
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Sahram, วัดแม่พระแห่งภูเขาการ์แมล
ป่าพนาวัลย์
5 มีนาคม 2018
ที่มาภาพ: https://outlookmag.org/the-teachers-notes-the-sabbath-lesson-11/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น