ความใจกว้างและการแบ่งปัน
|
วันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 17
เทศกาลธรรมดา
ปี B
|
2 พกษ 4:42-44
อฟ 4:1-6
ยน 6:1-15
|
บทนำ
จากประสบการณ์ที่ทำงานเพื่อคนยากจนมาทั้งชีวิต
คุณแม่เทเรซาแห่งกัลกัตตาได้เล่าเรื่องหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าคนยากจนเป็นคนที่มีใจกว้างกว่าคนร่ำรวย
ทั้งนี้ก็เพราะคนจนมีประสบการณ์ของความหิวและความขัดสน
คุณแม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้จากครอบครัวฮินดูครอบครัวหนึ่ง ซึ่งไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว
คุณแม่ได้ไปเยี่ยมครอบครัวนี้พร้อมกับนำข้าวสารหนึ่งกระสอบใหญ่ไปมอบให้กับคนที่เป็นแม่
คุณแม่เทเรซาต้องแปลกใจมาก
ที่เห็นหญิงคนนั้นแบ่งข้าวที่ได้รับออกเป็นสองส่วน และนำกระสอบข้าวครึ่งหนึ่งไปมอบให้กับเพื่อนบ้านที่เป็นมุสลิม
เมื่อเธอกลับมาคุณแม่จึงถามว่า ทำไมถึงได้แสดงความใจกว้างเช่นนั้นทั้งๆ ที่ตนเองไม่มีอะไรจะกิน
หญิงคนนั้นตอบว่า ข้าวครึ่งกระสอบคงเพียงพอสำหรับครอบครัวของเธอ แต่ครอบครัวเพื่อนบ้านมีลูกมากกว่าเธอและกำลังหิวเช่นกัน
เรื่องราวหญิงฮินดูที่คุณแม่เทเรซาเล่า
เรื่องราวของชายคนหนึ่งในบทอ่านแรก ที่นำขนมปังยี่สิบก้อนมามอบให้ประกาศกเอลิชาแจกจ่ายแก่ทุกคนได้กินจนอิ่มและยังมีเหลือ
และเรื่องราวในพระวรสาร เด็กคนหนึ่งที่แสดงความใจกว้างนำขนมปังห้าก่อนกับปลาสองตัวมามอบให้พระเยซูเจ้า
เรื่องราวของบุคคลทั้งสามล้วนมีจุดที่เหมือนกัน นั่นคือ “ความใจกว้างและการแบ่งปัน”
1.
ความใจกว้างและการแบ่งปัน
บทอ่านวันนี้เชิญชวนเราให้เป็นเครื่องมือที่อ่อนน้อมในพระหัตถ์ของพระเยซูเจ้า
ด้วยการแบ่งปันพระพรต่างๆ สิ่งที่เรามีและสิ่งที่เราเป็นกับเพื่อนพี่น้องที่ต้องการความช่วยเหลือ
อัศจรรย์สามารถเกิดขึ้นได้ด้วยมือของเรา ในความใจกว้างที่เราแสดงออกต่อเพื่อนพี่น้อง
พระวาจาของพระเจ้าในวันนี้เชิญชวนเราให้มองลึกลงไปในจิตใจของตนและถามตนเองว่า “เราได้มอบชีวิต
ทุกสิ่งที่เรามีและเป็นไว้ในพระหัตถ์ของพระเยซูเจ้า
เพื่อให้พระองค์ทรงกระทำตามที่ทรงปรารถนา มากน้อยเพียงใด”
ในพระวรสารวันนี้พระเยซูเจ้ากำลังตรัสกับเราว่า
· “เราต้องการความรู้ความสามารถของลูก” “เราต้องการความใจกว้างของลูก”
· “เราต้องการลูก
เพราะว่าวันนี้เรามีเพียงเท้าของลูกที่จะพาเราไปในสลัม โรงงาน โรงพยาบาล
หรือเข้าไปในหมู่บ้าน”
· “เรามีเพียงมือของลูกที่จะยื่นออกเพื่อช่วยคนที่กำลังหิว
เดือดร้อนและต้องการความช่วยเหลือ คนที่ไร้บ้านและที่กำลังสิ้นหวัง
ให้ได้พบความรัก สันติสุข การให้อภัย มิตรภาพและความดีบริบูรณ์ของเรา”
·
“เรามีเพียงลิ้นของลูกที่จะบอกกับพี่น้องชายหญิงของเราว่า
ทำไมเราจึงเสด็จมาในโลก ทำไมเราถึงรับทรมานและสิ้นพระชนม์เพื่อพวกเขา”
พระเยซูเจ้าทรงเชิญชวนเราให้ร่วมมือกับพระองค์ในการทำการอัศจรรย์
เหมือนอย่างเด็กคนนั้นที่ได้มอบ “ขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัว” ซึ่งเป็นอาหารสำหรับตัวเขาเองและครอบครัวให้กับพระเยซูเจ้า
พระองค์ทรงกล่าวถวายพระพรและแจกจ่ายแก่ทุกคน เมื่อทุกคนเห็นแบบอย่างนี้
ต่างนำอาหารที่ตนเองเตรียมมา (สำหรับตนเอง) แบ่งปันซึ่งกันและกัน
อัศจรรย์จึงเกิดขึ้น นั่นคือ
พระองค์ทรงเปลี่ยนใจที่เห็นแก่ตัวของพวกเขาแต่ละคนให้เป็นคนใจกว้างและคิดถึงคนอื่น
2.
บทเรียนสำหรับเรา
พระวาจาของพระเจ้าในวันนี้
ได้ให้บทเรียนและแนวปฏิบัติสำหรับเราคริสตชนหลายประการ
ประการแรก
เราต้องเป็นคนใจกว้างและคิดถึงคนอื่น
ความรักของพระเจ้าที่มีต่อประชากรของพระองค์นั้นยิ่งใหญ่และไร้ขีดจำกัด
ทรงเอาพระทัยใส่และเลี้ยงดูประชากรของพระองค์ในเวลาที่พวกเขาเดือดร้อนและต้องการความช่วยเหลือ “พระองค์โปรดให้ดวงอาทิตย์ของพระองค์ขึ้นเหนือคนดีและคนชั่ว
โปรดให้ฝนตกเหนือคนชอบธรรมและคนอธรรม” (มธ 5:45)
เราจึงต้องเป็นเหมือนพระองค์ในความใจกว้างและคิดถึงคนอื่นก่อนเสมอ
ประการที่สอง
เราต้องแบ่งปันสิ่งที่เรามีกับผู้อื่น เราได้รับการเรียกให้เป็นเครื่องมือของพระเจ้า
ในการแบ่งปันสิ่งที่เรามีกับผู้อื่นด้วยใจกว้าง เป็นต้น คนอดอยาก เดือดร้อนและต้องการความช่วยเหลือ
ภัยพิบัติใดๆ ที่เกิดขึ้นในโลก ไม่สามารถเอาชนะธารน้ำใจของมนุษย์ได้
อัศจรรย์จะเกิดขึ้นทันทีที่เราเริ่มแบ่งปัน “ขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัว”
ของเรากับผู้อื่น
ประการที่สาม เราต้องแบ่งปันองค์พระคริสตเจ้ากับผู้อื่น ขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวเป็นรูปหมายถึง
ศีลมหาสนิท “ปังทรงชีวิต” ที่พระเยซูเจ้าได้มอบพระองค์เองเป็นอาหารฝ่ายวิญญาณของเรา
ในพิธีบูชาขอบพระคุณที่เรามาร่วมทุกอาทิตย์ เราได้กลายเป็นผู้แบ่งปันองค์พระคริสต์เจ้า
ผู้ไม่ปล่อยให้ใครกลับไปมือเปล่า พระองค์ทรงประทับอยู่เคียงข้างเราและรักทุกคนโดยไม่แบ่งแยก
เราถูกเรียกร้องให้นำพระองค์กลับออกไปในชีวิตประจำวัน และแบ่งปันความเป็นหนึ่งเดียว
ความรัก ความเมตตาและการให้อภัยของพระองค์กับทุกคน
บทสรุป
พี่น้องที่รัก
พระเยซูเจ้าทรงเชื้อเชิญเราให้ร่วมมือกับพระองค์ ไม่ว่าสิ่งใดที่เรามอบแด่พระองค์ อาทิ
เวลาที่เราให้กับพระองค์ ความรู้ความสามารถของเรา ความทุกข์ยากลำบากหรือสิ่งต่างๆ
ที่เรามีและเป็น พระองค์สามารถทำให้เกิดผลในแบบที่เราไม่คาดฝัน
พระองค์จะเพิ่มจำนวนให้มากขึ้น เหมือนที่ทรงทวีขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวเลี้ยงคนมากกว่าห้าพันคน
พระเยซูเจ้าทรงต้องการ
“ขมมปังห้าก้อนกับปลาสองตัว” ของเรา เพื่อพระองค์จะสามารถทำอัศจรรย์ได้ พระองค์ทรงเรียกร้องให้เราทำบางสิ่งบางอย่าง
ด้วยการแบ่งปันความรักและชีวิตของเรากับผู้ที่อดอยาก ลำบากเดือดร้อนและต้องการความช่วยเหลือ
หากเราแต่ละคนได้ใช้ความรู้ความสามารถและพระพรต่างๆ
ที่เรามีเพื่อพระเจ้า วางทุกอย่างไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์
อัศจรรย์ย่อมเกิดขึ้นในแบบที่เราคาดไม่ถึง
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
danielkhuan@hotmail.com
วัดพระคริสตประจักษ์ นาบัว27 กรกฎาคม 2012
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น