ความในใจ 25 ปีชีวิตสงฆ์
คุณพ่ออัลฟองโซ สุรวุฒิ สมงาม
“ลูกขอขอบพระคุณพระเจ้าที่พระองค์ทรงเรียก
และเลือกลูกให้มาเป็นสงฆ์ผู้รับใช้ ขอบพระคุณในพระพร พระหรรษทาน
และการส่องนำตลอดระยะเวลา 25 ปีแห่งพระพรในการรับใช้”
การเข้าบ้านเณรของผมคงไม่ต่างอะไรกับเด็กวัยเดียวกันในสมัยนั้น
ความเข้าใจในกระแสเรียกมีไม่มากนัก แต่เป็น การล่าฝัน มากว่า คือ ฝันว่าอยากจะพูดภาษาแปลกๆ
ที่คุณพ่อ (พระสงฆ์) เขาพูดกัน (เป็นพระสงฆ์คณะพระมหาไถ่
ภายหลังมารู้ว่าเป็นภาษาอังกฤษ) คุณพ่อท่านนั้นแนะนำว่า “ถ้าเธออยากพูดได้ต้องเข้าบ้านเณรนะ”
จำติดหูและทำตาม พระเป็นเจ้าทรงขีดเส้นตรงในไม้บรรทัดที่คด แทนที่ผมจะเข้าบ้านเณรเล็กของคณะพระมหาไถ่ที่ศรีราชา
แต่กลับเข้าบ้านเณรเล็กฟาติมาท่าแร่ โดยผู้ที่ส่งเข้าบ้านเณรแห่งนี้คือ คุณพ่อวิลเลี่ยม
ไรท์ C.Ss.R.
แปลกไหมครับ
ชีวิตที่บ้านเณร เล็ก กลาง และใหญ่ เป็นชีวิตที่เปี่ยมสุข
เต็มไปด้วยการแสวงหาทั้งทางธรรมและทางโลก ขอบคุณคณะคุณพ่อที่ให้การอบรม
คุณพ่อวิญญาณรักษ์ คณะครู อาจารย์ทั้งในและต่างประเทศ
ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้ ขอบใจเพื่อนๆ
ทุกคนที่เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์แห่งชีวิต ขอบคุณแม่ครัวทุกๆ ท่าน ที่ทำให้อิ่มท้อง
เติบใหญ่ มีพลังกำลังใจที่จะเรียน เล่น ทำงานและสวดภาวนา
บร. สุขสังวรณ์ (ชื่อเดิม) สมงาม
ผมเข้ารับศีลบวชพร้อมกับเพื่อนเมื่อวันเสาร์ที่
9 กุมภาพันธ์ 1991 ที่อาสนวิหารอัครเทวดามีคาแอล
ท่าแร่ โดยพระอัครสังฆราชลอเรนซ์ คายน์ แสนพลอ่อน ชีวิตของการเป็นสามเณรสิ้นสุดลง
แต่ก็เริ่มต้น “ชีวิตสงฆ์ผู้รับใช้” ตั้งแต่เวลานั้นจนถึงบัดนี้ผมต้องออกเดิน
หลายครั้งก็กล้าๆ กลัวๆ ในพันธกิจที่ผู้ใหญ่มอบหมายให้ทำ
แต่ผมก็มั่นใจในพระเจ้าที่พระองค์จะพยุงและช่วยเหลือผม ดังคติพจน์ของผมที่ว่า “จิตฉันมั่นใจในพระองค์”
และพระองค์ก็ไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง พระองค์ให้ความช่วยเหลือผ่านทางผู้ใหญ่ เพื่อนๆ
ทั้งสงฆ์และฆราวาส ทางครอบครัว และคำภาวนาสิ่งนี้จำเป็นมาก
กาลเวลาผ่านไปเร็วมาก
หลายครั้งต้องหยุดมองดูตัวเอง การได้พักภารกิจ (Sabbatical
Programme) มีคุณค่ามาก เป็นการเติมพลังให้กับตัวเอง แต่ที่สำคัญ “ความซื่อสัตย์ในการการภาวนาเป็นสิ่งที่จำเป็นมากสำหรับชีวิตสงษ์”
และการมีพ่อวิญญาณ เพื่อนสงฆ์ด้วยกันเป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้
สงฆ์ของพระคริสต์เจ้า
สุดท้ายของความในใจ
กราบขอบพระคุณ คุณพ่อ คุณแม่ที่ให้กำเนิด อบรมเลี้ยงดู และเสียสละลูกให้กับพระเจ้า
ขอบคุณพี่ น้องๆ ร่วมสายโลหิตที่คอยช่วยทั้งกำลังใจ คำภาวนาและกำลังทรัพย์ (พี่แดง
ฉวีวรรณ สมงาม) ขอบคุณคุณพ่อเจ้าวัดที่ผมเคยไปฝึกงานและเคยเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาส
ในแบบอย่างที่ดีงามและคำแนะนำ
ขอบคุณพระสงฆ์รุ่นน้องหรือครอบครัวสงฆ์ในความรักและความอบอุ่น
และผู้ที่เป็นแม่ครัวทุกวัดที่เคยทำงาน
ระยะเวลาของการเดินทางและการทำงานที่ยาวนานขนาดนี้ต้องมีทั้งส่วนที่ดีและผิดพลาด
ความดียกให้เพื่อพระสิริมงคลของพระเจ้าและบ้านเณร
ส่วนความบกพร่องผมต้องกราบขอโทษเป็นอย่างสูง ที่ได้ทำผิดต่อท่านทั้งกาย วาจา ใจ
และความประพฤติที่ไม่เหมาะสม ฝากชีวิตสงฆ์ผู้รับใช้ไว้ในคำภาวนาของท่านด้วย
ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนๆ ที่ฉลองครบรอบ 25 ปีสงฆ์ ทุกๆ
ท่าน พระเจ้าอวยพร
"จิตฉันมั่นใจในพระองค์" ก้าวต่อไปบนเส้นทางแห่งการรับใช้
คุณพ่ออัลฟองโซ สุรวุฒิ สมงาม
วัดแม่พระรับสาร หนองเดิ่น-ดอนขาว
จากหนังสือ 25 ปี: หิรัญสมโภชอนุกรมแห่งรักของพระเยซูเจ้า 1990-2015
พระสงฆ์แสงธรรม รุ่น 12. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อัสสัมชัญ, 2558.
หน้า 131-132
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น