พิพิธภัณฑ์ “ปีแอร์โกลาส์”

พิพิธภัณฑ์ “ปีแอร์โกลาส์”

วัดไม้ของคุณพ่อปีแอร์ โกลาส์ทีใช้เป็นอาคารพิพิธภัณฑ์

พิพิธภัณฑ์ “ปิแอร์โกลาส์” ถือเป็นโครงการหนึ่งในการเตรียมสมโภช 125 ปีแห่งความเชื่อและการแพร่ธรรมของคริสตชุมชนนาบัว เพื่อเป็นที่เก็บศาสนภัณฑ์ที่ใช้ในพิธีกรรมในอดีตซึ่งล้วนแล้วแต่มีคุณค่า เครื่องใช้และผลงานของคุณพ่อปีแอร์ โกลาส์ ที่ได้สร้างคุณประโยชน์มากมากและฝากผลงานไว้หลายอย่างสำหรับพี่น้องชาวนาบัว รวมถึงข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ซึ่งเป็นภูมิปัญญาของพี่น้องชาวนาบัวเองที่ใช้ในการทำมาหาเลี้ยงชีพในอดีต โดยตั้งใจให้เป็นแหล่งเรียนรู้ของบุตรหลานชาวนาบัว ให้เกิดความภาคภูมิใจในรากเหง้าและถิ่นกำเนิดของตน

 ข้าวของเครื่องใช้ที่แสดงถึงวิถีชีวิตของพี่น้องชาวนาบัวในอดีต

โครงการนี้เริ่มต้นด้วยการต่อเติมวัดไม้ออกไปทางด้านหลัง โดยใช้ไม้ที่รื้อจากโรงครัวที่คุณพ่อโกลาส์สร้าง เพื่อทำเป็นห้องขนาดกว้าง 6 เมตร ยาว 9 เมตร ได้เริ่มก่อสร้างเมื่อวันที่ 4 เมษายน ค.ศ. 2011 (พ.ศ. 2554) การก่อสร้างหยุดชะงักไประยะหนึ่งเนื่องจากขาดไม้ ที่สุดได้ซื้อไม้เก่าจากจากบ้านหนองม่วง อำเภอวานรนิวาส ในราคา 67,000.- บาท นำมาต่อเติมห้องพิพิธภัณฑ์จนกระทั่งเสร็จสมบูรณ์ โดยพยายามรักษารูปแบบการก่อสร้างของคุณพ่อโกลาส์ ซึ่งมีหน้าต่างเป็นเหมือนฝาบ้านทั่วไป แต่สามารถเลื่อนปิด-เปิดได้

 พื้นที่ด้านข้างที่ปรับใช้เป็นพื้นที่แสดงเครื่องมือทำมาหากินในอดีต

เมื่อการก่อสร้างแล้วเสร็จ คุณพ่อเทพณรงค์ พุดษาและครูคำสอน ได้ไปขอรับบริจาคข้าวของเครื่องใช้จากพี่น้องชาวนาบัว ซึ่งได้มอบเครื่องมือทำหาหากินและเครื่องใช้ในอดีตให้เป็นสมบัติของวัดเป็นจำนวนมาก จนไม่เพียงพอที่จะจัดเก็บในห้องพิพิธภัณฑ์ที่เตรียมไว้ได้  ดังนั้นจึงได้ปรับเปลี่ยนไปใช้พื้นที่วัดไม้ของคุณพ่อโกลาส์ โดยใช้พื้นที่ด้านข้างทั้งสองข้างเป็นที่จัดแสดงข้าวของเครื่องใช้และเครื่องมือทำมาหากินในอดีต ส่วนบริเวณพระแท่นเป็นพื้นที่จัดแสดงศาสนภัณฑ์และเครื่องใช้ในพิธีกรรม โดยเฉพาะผลงานและเครื่องใช้ของคุณพ่อปีแอร์ โกลาส์

 โต๊ะหมู่เก่าที่ใช้วางกางเขนเก่า ตู้ไม้เก่าห้องซาคริสตเตียและกางเขนไม้พ่อโกลาส์

พร้อมกันนี้ คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์ ได้นำ “ดาบปลายปืน” ซึ่งเป็นสมบัติของคุณพ่อยอแซฟ กอมบูริเออ มาเก็บรักษาที่พิพิธภัณฑ์นี้ด้วย ดาบปลายปืนนี้เป็นอาวุธประจำตัวที่คุณพ่อกอมบูริเออนำติดตัวมาจากประเทศฝรั่งเศส ในวันที่เดินทางมาเป็นธรรมทูตที่ประเทศสยาม ซึ่งคุณพ่อกอมบูริเออได้นำติดตัวในการเดินทางมาแพร่ธรรมในภาคอีสานร่วมกับคณะของคุณพ่อยอห์น บัปติสต์ โปรดมในปี ค.ศ. 1885 (พ.ศ. 2428) และได้รับแต่งตั้งจากคุณพ่อโปรดมให้เป็นเจ้าอาวาสองค์แรกของกลุ่มคริสตชนท่าแร่ เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคม ปีเดียวกัน ถือเป็นผู้มีบทบาทสำคัญเคียงบ่าเคียงไหล่คุณพ่อโปรดมและคุณพ่อซาเวียร์ เกโก

 ซุ้มไม้แกะสลักสำหรับวางตู้ศีลจากวัดเก่าช้างมิ่ง ตู้ศีลเก่าและฝาแก้บาป

ดาบปลายปืนนี้ คุณพ่อกอมบูริเออ ได้มอบให้กับนายเขียว กามดำ ผู้นำกลุ่มคริสตชนนาโพธิ์ซึ่งคุณพ่อได้ไถ่จากการเป็นทาสที่เมืองเรณูนคร ในวันที่มาลาคุณพ่อเพื่อไปตั้งหลักแหล่งที่นาโพธิ์ในปี ค.ศ. 1889 (พ.ศ. 2432) ต่อมานายเขียว กามดำ ได้รับแต่งตั้งเป็นกำนันคนแรกของตำบลนาโพธิ์ และได้เก็บรักษาดาบปลายปืนนี้กับตัวเสมือนหนึ่งตัวแทนของคุณพ่อกอมบูริเออ และได้มอบให้กับบุตรเขยคนเล็กคือ นายยก สูตรสุคล ซึ่งได้กับรักษาไว้อย่างดีเช่นเดียวกัน ก่อนที่สมบัติชิ้นนี้จะตกทอดมาถึง นางคำเพชร สูตรสุคล บุตรสาวคนสุดท้อง ซึ่งได้มอบให้กับคุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์ เมื่อปี ค.ศ. 2012 (พ.ศ. 2555) ดาบปลายปืนนี้จึงมีอายุมากกว่า 128 ปี

 อาวุธประจำตัวที่คุณพ่อกอมบูริเออ นำมาจากฝรั่งเศส อายุกว่า 128 ปี

นอกนั้น คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์ ยังได้เก็บหนังสือ “PRA: EVANGELIO” ซึ่งเป็นหนังสือพระวรสารประจำวันตลอดทั้งปีที่พระสังฆราช หลุยส์ เวย์ ได้จัดแปลเป็นภาษาไทย พร้อมทั้งได้ให้คำอธิบายไว้ด้วย หนังสือเล่มนี้ได้ตีพิมพ์เป็นภาษาไทยวัด (ภาษาไทยที่พิมพ์ด้วยอักษรโรมัน) ในหน้าปกในด้านล่างพบคำว่า “พิมพ์คราวที่หนึ่ง ณ โรงพิมพ์มิสซังคาทอลิก กรุงเทพฯ ศักราช พระคริสตโตเจ้า 1904” แสดงว่าเป็นหนังสือที่ตีพิมพ์ในปี ค.ศ. 1904 (พ.ศ. 2447) เป็นแบบปกแข็ง ขนาดกว้าง 13 เซนติเมตร ยาว 19 เซนติเมตร หนา 652 หน้า

 หนังสือ "PRA: EVANGELIO" ของคุณพ่อกอมบูริเออ อายุ 109 ปี

หนังสือเล่มนี้ถือเป็นหนังสือภาษาไทยเล่มแรกที่เก่าแก่ที่สุด ที่พบในอัครสังฆมณฑลท่าแร่-หนองแสง เป็นหนังสือที่นางสุริ เชียงแมน ได้รับจากคุณพ่อกอมบูริเออ ขณะเป็นนักเรียกที่โรงเรียนมหาพรหมมีคาแอลท่าแร่ และได้มอบให้คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์ เก็บรักษาไว้ในปี ค.ศ. 1994 (พ.ศ. 2537) ขณะเป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาสที่อาสนวิหารอัครเทวดามีคาแอลท่าแร่ในวันที่มาเยี่ยมบ้าน นับเป็นหนังสือที่เก่าแก่หายากและเป็นสมบัติอีกชิ้นหนึ่งของคุณพ่อกอมบูริเออที่ตกทอดถึงปัจจุบัน หากนับเนื่องถึงปัจจุบันจะมีอายุถึง 109 ปี

 กาลิกษ์และกางเขนเก่าตั้งแต่สมัยแรกของการได้รับความเชื่อ อายุกว่า 100 ปี

ที่สุด พิพิธภัณฑ์ปีแอร์โกลาส์ ได้เสร็จสมบูรณ์ มีพิธีเสก-เปิดโดยคุณพ่อวีระเดช ใจเสรี อุปสังฆราช โอกาสสมโภชปิด 125 ปีแห่งความเชื่อและการแพร่ธรรม วันเสาร์ที่ 26 มกราคม ค.ศ. 2013 (พ.ศ. 2556) ซึ่งถือเป็นวันประวัติศาสตร์สำหรับพี่น้องชาวนาบัว เนื่องจากวันเดียวกันนี้เป็นวันที่บรรพชนชาวนาบัวกลุ่มแรกได้รับศีลล้างบาป เมื่อวันที่ 26 มกราคม ค.ศ. 1890 (พ.ศ. 2433) พิพิธภัณฑ์ปีแอร์โกลา จึงถือเป็นแหล่งเรียนรู้ของคริสตชุมชนนาบัว และเป็นความภาคภูมิใจของพี่น้องชาวนาบัวทุกคน

 เครื่องพิมพ์ดีด SMITH CORONA ของพระคุณเจ้าดูฮาร์ต ที่นำมาจากอเมริกา ปี 1948

น.ส.รัสสุรินทร์ สมแสน ทายาทนางไศล สมแสน แม่ครัวของพระคุณเจ้ามอบให้วัดนาบัว

หอยหินจากหนองบัวลำภู อายุกว่า 140 ล้านปี สมบัติของคุณพ่อตรรกวิทย์ เวียรชัย

 เสื้อกาสุลาสมัยมิชชันนารีที่ยังคงเก็บรักษาไว้

เงินแท้ที่ใช้แลกเปลี่ยนสมัยโบราณ สมบัติของ นายวิไล ช่วยลือไทย

 เงินฮางขนาดต่างๆ สมบัติของนายวิไล ช่วยลือไทย

เงินสตางค์แดงสมัย ร.5 สมบัติของนายวิไล ช่วยลือไทย

 กำไลเงินแท้ สมบัติของนายวิไล ช่วยลือไทย

เครื่องมือที่ใช้ในการทอผ้า: หลา อัก ไม้คอนอัก ไม้ตีนกง

 กี่ทอผ้า กระสวย ฮูก ที่หญิงชาวนาบัวใช้ทอผ้าใช้ในอดีต