สัปดาห์ที่ 4 เทศกาลมหาพรต
ปชญ 2:1ก, 12-22
ยน 7:1-2, 10, 25-30
ที่มาของพระเยซูเจ้า
บทอ่านในวันนี้พูดถึงการทดลองและการเฝ้าดูแลของพระเจ้า หนังสือปรีชาญาณได้ให้ภาพล่วงหน้าถึงชะตากรรมที่พระเยซูเจ้าจะต้องเผชิญ “เราจงดักซุ่มทำร้ายผู้ชอบธรรม เพราะเขาทำให้เรารำคาญใจ” คนอธรรมโกรธแค้นเมื่อเห็นคนชอบธรรมประพฤติตนต่างไปจากพวกเขา จึงวางแผนทำร้าย ทำให้นึกถึงคำพูดของหลวงวิจิตรวาทการ “จงทำดีแต่อย่างเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน” ที่คือสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในสังคมทุกยุคทุกสมัย
พระเยซูเจ้าแม้จะทรงกระทำแต่ความดี แต่ยังมีคนเกลียดชัง ชีวิตของพระองค์กลายเป็นที่มาของความขัดแย้งของคนเป็นจำนวนมา และเป็นเป้าหมายของการกำจัด เราในฐานะศิษย์ของพระองค์ คงไม่อยู่ในฐานะที่เหนือกว่าอาจารย์ ในพระวรสารวันนี้ ได้แสดงให้เห็นว่าชาวยิวและผู้นำศาสนากำลังเฝ้าคอยโอกาสเหมาะที่จะประหารพระองค์ พระองค์ทรงล่วงรู้แผนการนี้ จึงได้เลี่ยงที่จะเดินทางไปแคว้นยูเดีย มิใช่เพราะกลัวการถูกจับกุม แต่เวลาของพระองค์ยังมาไม่ถึง
กระนั้นก็ดี พระเยซูเจ้ายังปฏิบัติตามธรรมเนียมยิวในการเสด็จไปกรุงเยรูซาเร็ม เพื่อฉลองเทศกาลอยู่เพิงเหมือนชาวยิวทั้งหลาย แม้เป็นการไปเงียบๆ ไม่ประสงค์ให้ใครเห็น แต่เมื่อโอกาสเหมาะมาถึง พระองค์ไม่ลังเลที่จะตรัสถึงที่มาและพันธกิจของพระองค์ “เรามิได้มาตามใจตนเอง พระองค์ผู้ทรงส่งเรามาทรงสัจจะ ท่านไม่รู้จักพระองค์ แต่เรารู้จักพระองค์ เพราะเรามาจากพระองค์ และพระองค์ทรงส่งเรามา” (ยน 7:28)
ในชีวิตประจำวัน เรารู้สึกกลัวที่จำทำความดีหรือเป็นพยานถึงความจริงและความถูกต้อง ตามความเชื่อคริสตชนของเราบ้างไหม เราได้ใช้โอกาสที่เรามีในการพุดถึงพระเจ้ากับเพื่อนบ้านของเรามากน้อยเพียงใด หรือเราไม่กล้าที่จะพูดถึงเรื่องศาสนาเพราะกลัวการถูกเยาะเย้ยถากถาง ไม่กล้าที่จะแสดงตนเป็นคริสตนด้วยซ้ำ ในขณะที่เรากำลังก้าวเข้าใกล้เทศกาลปัสกา ให้เราได้เลียนแบบพระเยซูเจ้าในการปฏิบัติตามแผนการและพระประสงค์ของพระเจ้า นี่คือ ที่มาและเป้าหมายแห่งการเป็นคริสตชนของเรา
คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์
danielkhuan@hotmail.com
วัดพระคริสตประจักษ์ นาบัว7 เมษายน 2011
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น