พระเยซูเจ้า แบบอย่างของความสุภาพ

พระเยซูเจ้า แบบอย่างของความสุภาพ

วันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 22 เทศกาลธรรมดา ปี C

บสร 3:17-19, 27-29 ฮบ 12:18-19, 22-24ก ลก 14:1, 7-14

บทนำ

มีนักท่องเที่ยวชาวอเมริกันกลุ่มหนึ่งเดินทางไปประเทศเยอรมันเพื่อชมห้องที่บีโธเฟน (Ludwig van Beethoven: 1770-1827) นักดนตรีเอกของโลกชาวเยอรมัน เคยอยู่และทำงาน รวมถึงเปียโนตัวที่ใช้ประพันธ์เพลง “มูนไลท์ โซนาต้า” (Moonlight Sonata) เด็กสาวคนหนึ่งในหมู่นักท่องเที่ยวได้นั่งลงที่เปียโนและเล่นท่อนหนึ่งของเพลงโซนาต้า เมื่อเธอเล่นจบได้พูดกับมัคคุเทศก์ว่า “ดิฉันเข้าใจว่านักดนตรีที่มีชื่อเสียงของโลกคงมาเยี่ยมชมที่นี่ทุกปี” มักคุเทศก์ตอบว่า “ใช่ ท่านเพเดเรฟสกี้ (Ignacy Jan Paderewski: 1860-1941) เพิ่งมาเยี่ยมที่นี่เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง”

เด็กสาวรู้สึกภาคภูมิใจและพูดอย่างมั่นใจว่า “ดิฉันแน่ใจว่าเขาต้องทำเหมือนที่ดิฉันทำ คือนั่งลงตรงเปียโนตัวนี้และเล่นเพลงโซนาต้า ใช่ไหมค่ะ” แต่มัคคุเทศก์ตอบว่า “เปล่าเลยครับคุณผู้หญิง เขาไม่ได้ทำอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ทุกคนขอร้องให้เขาเล่น แต่เขาบอกว่า ‘ไม่ได้ ผมไม่คู่ควรที่จะทำเช่นนั้น’” เด็กสาวคนนั้นรู้สึกละอายที่ตนได้ถือวิสาสะเล่นเปียโนของบีโธเฟน ขณะที่นักดนตรีผู้ยิ่งใหญ่ของโลกชาวโปแลนด์อย่าง เพเดเรฟสกี้ มีความสุภาพเกินกว่าที่จะเล่นเพลงของบีโธเฟนด้วยเปียโนตัวเดียวกัน

พระวาจาของพระเจ้าในอาทิตย์นี้พูดถึงเรื่อง “ความสุภาพถ่อมตน” หนังสือบุตรสิราสอนเราให้ทำทุกสิ่งด้วยความสุภาพถ่อมตน ในพระวรสารพระเยซูเจ้าทรงสอนเราให้เลือกนั่งในที่สุดท้ายในงานเลี้ยง แล้วเราจะได้รับเกียรติ และกระทำดีหรือช่วยเหลือคนที่ไม่สามารถตอบแทนเราได้ แล้วเราจะได้รับตอบแทนจากพระเจ้าผู้ชอบธรรม คนที่มีความสุภาพถ่อมตน ย่อมเป็นที่รักของพระเจ้าและเพื่อนมนุษย์ ความสุภาพจึงเป็นเหมือนกับความมืดที่เผยแสดงให้เห็นแสงแห่งสวรรค์

1.         พระเยซูเจ้า แบบอย่างของความสุภาพ

หนังสือบุตรสิราสอนเรา ให้ทำทุกสิ่งด้วยความสุภาพถ่อมตน ยิ่งเป็นคนใหญ่โตมากเท่าใด ยิ่งต้องถ่อมตนลงมากเท่านั้น เพื่อว่าเราจะได้เป็นที่รักและโปรดปรานของพระเจ้า ทั้งนี้ก็เพราะว่า พระเจ้าทรงได้รับเกียรติจากคนต่ำต้อย มิใช่จากคนเย่อหยิ่งทะนงตน นักบุญเอากุสตินจึงกล่าวว่า “ท่อธารแห่งพระหรรษทานของพระเจ้าจะไม่ไหลผ่านภูเขาแห่งความหยิ่งทะนง แต่ไหลผ่านหุบเหวแห่งความถ่อมตน” เนื่องจากคนที่มีใจสุภาพย่อมเปิดใจของตนต่อพระเจ้า

คนที่ถ่อมตนจะไม่ขัดสู้คนที่ทำร้ายเขา แต่หันแก้มอีกข้างให้  พระเยซูเจ้าคือแบบอย่างแห่งความสุภาพของคริสตชน เพราะเมื่อพระองค์ถูกประจานพระองค์ไม่ได้โต้ตอบ เมื่อพระองค์ถูกทรมานโดยปราศจากความผิดพระองค์มิได้ข่มขู่หรือแก้แค้น แต่เป็นต้นแบบของความสุภาพถ่อมตน “จงเลียนแบบอย่างจากเราเพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน” (มธ 11:29) พระองค์ยังตรัสกับเราว่า “บุตรแห่งมนุษย์มิได้มาเพื่อให้ผู้อื่นรับใช้ แต่มาเพื่อรับใช้ผู้อื่น” (มก 10:45)

ดังนั้น ความสุภาพสำหรับคริสตชนจึงหมายถึงการเจริญชีวิตตามแบบพระคริสตเจ้า ไม่ใช่เพื่อตนเองแต่เพื่อคนอื่น ใช้พระพรต่างๆ ที่เราได้รับมา ไม่ใช่เพื่อเกียรติของตนเองแต่เพื่อคนขัดสนและต้องการความช่วยเหลือ ศิษย์ของพระคริสตเจ้าจะต้องแสดงออกถึงความรักแม้กระทั่งศัตรู ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน และไม่คาดหวังว่าเขาจะสำนึกบุญคุณ ดังพระวรสารวันนี้ “เมื่อท่านจัดงานเลี้ยง จงเชิญคนยากจน คนพิการ คนง่อย คนตาบอด แล้วท่านจะเป็นสุข เพราะคนเหล่านั้นไม่มีสิ่งใดตอบแทนท่านได้” (ลก 14:13-14)

2.         บทเรียนสำหรับเรา

พระวาจาของพระเจ้าในวันนี้ได้ให้บทเรียนที่สำคัญสำหรับเราคริสตชนหลายประการ ในการนำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน

ประการแรก เราต้องปฏิบัติตนด้วยความสุภาพถ่อมตน ทั้งนี้เพราะทุกสิ่งที่เรามีล้วนแล้วแต่เป็นของประทานจากพระเจ้า เราแต่ละคนต่างเป็นคนบาปและไม่สมบูรณ์ ไม่มีสิ่งไหนที่คู่ควรแก่การภาคภูมิใจ แต่พระเจ้าทรงเรียกเราให้มีส่วนในการสร้างอาณาจักรของพระองค์ ด้วยพระพรต่างๆ ที่พระองค์ทรงประทานให้ และเลียนแบบอย่างพระคริสตเจ้า ที่ทรงถ่อมพระองค์ลงจนสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน

ประการที่สอง เราต้องใส่ใจและปฏิบัติต่อผู้ต่ำต้อยด้อยค่าในสังคม พระเยซูเจ้าทรงเชื้อเชิญเราให้ติดต่อสัมพันธ์กับบุคคลที่สังคมรังเกียจ อาทิ คนยากจน คนถูกทอดทิ้งและผู้ด้อยโอกาส ด้วยการปฏิบัติต่อเขาอย่างดีและช่วยเหลือด้วยความรักดุจพี่น้อง เพราะบุคคลเหล่านี้คือผู้ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ อีกทั้งไม่สามารถจะตอบแทนเราได้ด้วย ในอีกด้านหนึ่ง เราต้องไม่หยิ่งทะนงตนว่าดีกว่าคนอื่น หรือมองผู้อื่นอย่างเหยียดหยาม

ประการที่สาม เราต้องสำนึกในความต่ำต้อยของตน เราได้รับเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยงศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์ทุกครั้งที่เรามาร่วมพิธีมิสซาวันอาทิตย์ เราต่างเป็นคนยากจน คนพิการและทุพลภาพฝ่ายจิตใจ แต่พระเยซูเจ้ายังทรงรักและเชื้อเชิญเรา ให้เราสำนึกในความบาปของตนอย่างนักบุญเปาโลที่เขียนถึงตัวเองว่า “ข้าพเจ้าเป็นคนแรกในบรรดาคนบาปเหล่านี้” (1 ทม 1:15) หรือนักบุญฟรังซิสอัสซีซี พูดถึงตัวเองว่า “ไม่มีใครอีกแล้วที่จะน่าเกลียด น่าชิงชัง และน่าสังเวชเท่าตัวข้าพเจ้า” เพราะเมื่อเปรียบเทียบความดีของเรากับพระเจ้าแล้วไม่มีอะไรที่จะต้องอวดตัว

บทสรุป

พี่น้องที่รัก พระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าทรงเรียกร้องผู้ที่ติดตามพระองค์ไม่ให้เลือกที่ที่มีเกียรติในงานเลี้ยง และให้ปฏิบัติต่อผู้ต่ำต้อยที่ไม่สามารถจะตอบแทนเราได้ เราทราบดีว่าท่าทีเช่นนี้ตรงข้ามกับกระแสของโลกและทำได้ยาก เพราะเกียรติยศชื่อเสียงคือยอดปรารถนาของมนุษย์ทุกคน แต่พระเยซูเจ้าทรงสอนเราให้ทำในสิ่งที่ตรงข้าม สำหรับผู้ที่เป็นศิษย์ของพระองค์ เกียรติไม่ได้อยู่ที่ตำแหน่งแต่อยู่ที่ “การรับใช้” ดำเนินชีวิตโดยไม่คิดถึงตนเองและปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความรัก ตามแบบอย่างของพระคริสตเจ้า

มีคำกล่าวว่า “พระเจ้ามีสองพระบัลลังก์ คือแห่งหนึ่งในสวรรค์ชั้นสูงสุด อีกแห่งคือในหัวใจที่ต่ำต้อยที่สุด” (D. L. Moody) เพราะเยซูเจ้าได้แสดงให้เห็นว่า เฉพาะผู้ที่มีใจสุภาพเท่านั้นที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานเลี้ยงแห่งสวรรค์ บางคนถึงกับกล่าวว่า “ประตูสวรรค์นั้นเตี้ยมาก ไม่มีใครเข้าไปได้เว้นแต่จะได้คุกเข่าเข้าไปเท่านั้น” ดังนั้น เราจึงต้องมีหัวใจที่สุภาพอย่างแท้จริง ตระหนักว่าตนเองเป็นคนเล็กน้อย และดำเนินชีวิตเลียนแบบอย่างพระองค์ ผู้เป็นต้นแบบแห่งความสุภาพของเรา

คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์

danielkhuan@hotmail.com

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟกุฉินารายณ์

30 สิงหาคม 2013

คำนับพระคุณเจ้า

คำนับพระคุณเจ้า

คำกล่าวเนื่องในโอกาสนำคณะครูคำนับพระคุณเจ้าหลุยส์ จำเนียร สันติสุขนิรันดร์

ณ โรงเรียนเซนต์ยอแซฟสกลนคร วันเสาร์ที่ 24 สิงหาคม 2556 

พระคุณเจ้า บิดาที่เคารพยิ่ง

พวกลูกคณะผู้บริหาร คณะครูและนักเรียนโรงเรียนในเครืออัครสังฆมณฑลท่าแร่-หนองแสง ทั้ง 7 แห่ง ขอร่วมแสดงความยินดีกับพระคุณเจ้าในวโรกาสฉลองศาสนนามนักบุญหลุยส์ ผู้เป็นแบบอย่างในความเชื่อศรัทธาและการทำหน้าที่ผู้นำที่ดี

คณะครูทั้งหมด 439 คน ที่ทำหน้าที่อบรมสั่งสอนนักเรียนโรงเรียนในเครือฯ จำนวน 9,361 คน ขอร้อยรวมดวงใจทั้ง 439 ดวง เป็นกำลังใจสำหรับพระคุณเจ้า ในพันธกิจและภาระหน้าที่ที่รับผิดชอบ บางคนเพิ่งได้มาเห็นพระคุณเจ้าเป็นครั้งแรก ยังไม่ทราบว่าพระคุณเจ้าเป็นใคร และมีความสำคัญอย่างไร

พระคุณเจ้าไม่เพียงเป็นผู้นำและประมุขของอัครสังฆมณฑลท่าแร่-หนองแสง แต่ยังเป็น “ประธานสภาพระสังฆราชคาทอลิกฯ” ซึ่งเป็นผู้นำสูงสุดของคริสต์ศาสนาในประเทศไทย ในด้านการศึกษา พระคุณเจ้าไม่เพียงเป็นเจ้าของและผู้รับใบอนุญาตโรงเรียนในเครือฯ ทั้ง 7 แห่ง แต่ยังเป็น “ประธานสภาการศึกษาคาทอลิกแห่งประเทศไทย” ซึ่งรับผิดชอบโรงเรียนในเครือคาทอลิกกว่า 300 โรงทั่วประเทศ

พันธกิจและภาระหน้าที่ของพระคุณเจ้าจึงหนักอึ้งและมากมาย พวกลูกทุกคนขอเป็นส่วนหนึ่งในการแบ่งเบาภาระนี้ โดยเฉพาะในการจัดการศึกษาและอบรมสั่งสอนนักเรียนในความดูแล ให้เป็นคนดีและมีคุณภาพของผู้ปกครอง สังคมและประเทศชาติ

ขอท่านนักบุญหลุยส์ ศาสนนามที่พระคุณเจ้ายึดถือ ได้เสนอวิงวอนต่อองค์พระเจ้า ให้พระคุณเจ้ามีสุขภาพดีทั้งกายและใจ มีความกล้าหาญเด็ดเดี่ยวในพันธกิจและหน้าที่รับผิดชอบเช่นเดียวกับท่านนักบุญ

เพื่อนำพาพระศาสนจักรไทย พระศาสนจักรท้องถิ่นแห่งอัครสังฆมณฑลท่าแร่-หนองแสง ตลอดจนงานด้านการศึกษา ทั้งในระดับชาติและโรงเรียนในเครือฯ ให้เจริญก้าวหน้ายิ่งๆ ขึ้นไป ขอพระแม่มารีย์ มารดาของพระศาสนจักร ได้เป็นพลังค้ำจุนและช่วยเหลือพระคุณ ในพันธกิจและความรับผิดชอบต่างๆ ให้สำเร็จสมประสงค์ทุกประการ

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟยานนาวา กรุงเทพฯ

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟกาฬสินธุ์

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟมุกดาหาร

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟนาแก จังหวัดนครพนม

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟศรีสงครม จังหวัดนครพนม

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟสกลนคร

คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์

danielkhuan@hotmail.com

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟกุฉินารายณ์

25 สิงหาคม 2556

จะเอาตัวรอดได้อย่างไร

จะเอาตัวรอดได้อย่างไร

วันอาทิตย์ สัปดาห์ที่ 21 เทศกาลธรรมดา ปี C

อสย 66:18-21 ฮบ 12:5-7 ลก 13:22-30

บทนำ

พระอัครสังฆราชฟูลตัน ชีน (Archbishop Fulton J. Sheen: 1895-1979) ชาวอเมริกันซึ่งมีชื่อเสียงในการเทศน์สอนทางโทรทัศน์เล่าว่า เมื่อเราอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้า เราจะพบเรื่องที่ทำให้เราประหลาดใจอยู่ 3 เรื่อง เรื่องแรก เราจะประหลาดใจที่พบคนที่เราคาดหวังว่าอยู่ในสวรรค์แน่ๆ แต่หาเขาไม่เจอในสวรรค์ นักบุญยอห์นแห่งไม้กางเขนได้ให้เหตุผลว่าทำไมพวกนี้จึงไม่ได้อยู่ในสวรรค์ “ในวาระสุดท้ายแห่งชีวิตของเรา เราจะถูกพิพากษาว่าเราได้รักอย่างไร”

เรื่องที่สอง เราจะประหลาดใจที่พบคนที่เราไม่คาดคิดว่าจะอยู่ในสวรรค์ (เขาต้องอยู่ในนรกตามความคิดของเรา) แต่เราพบเขาอยู่ในสวรรค์ ทั้งนี้เพราะพระเจ้ามิได้ตัดสินตามมาตรฐานของมนุษย์ พระองค์มองดูที่เจตนาและประทานรางวัลตามความยุติธรรม และเรื่องที่สาม เราจะประหลาดใจที่พบว่าตัวเราเองอยู่ในสวรรค์ ทั้งๆ ที่เราเป็นคนบาป เหตุผลเพราะพระเจ้าทรงประสงค์ให้ทุกคนได้อยู่กับพระองค์ในสวรรค์

ในพระวรสารวันนี้พระเยซูเจ้าทรงให้คำตอบและเตือนสติชาวยิวและพวกเราแต่ละคนว่า “จะรอดได้อย่างไร” พวกเราจะถูกปฏิเสธหากไม่กลับใจเปลี่ยนแปลงวิถีดำเนินชีวิต จะมีผู้คนจากทุกสารทิศเข้ามาในอาณาจักรของพระเจ้า ดังนั้น เราควรตระหนักว่าการเป็นคริสตชนหรือการได้รับศีลล้างบาป ไม่ใช่หลักประกันของการเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ นอกเสียจากว่า เราจะดำเนินชีวิตตามคุณค่าพระวรสารที่พระเยซูเจ้าทรงสอน และเลียนแบบอย่างของพระองค์

1.     จะเอาตัวรอดได้อย่างไร

ในพระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าตรัสเกี่ยวกับประตูแคบเพื่อตอบคำถามที่ว่า “มีคนน้อยคนใช่ไหมที่รอดพ้นได้” ผู้ที่พยายามติดตามพระองค์เข้าทางประตูแคบ ในการรับใช้อย่างเสียสละและแบ่งปันความรักกับผู้อื่น จะได้ร่วมงานเลี้ยงนิรันดร์กับพระบิดาเจ้า ในขณะที่ผู้ไม่ดำเนินชีวิตตามความเชื่ออยู่ข้างนอก ซึ่งได้แก่ คริสตชนที่ใจเย็นเฉย พวกเขารู้จักเจ้าของบ้านเป็นอย่างดี เคยกินดื่มด้วยกันและคิดว่าตนเองจะได้รับสิทธิพิเศษ แต่เวลานี้พวกเขาถูกทิ้งไว้ข้างนอก ไม่สามารถเข้าไปในบ้านได้

เป้าหมายแห่งชีวิตคริสตชนคือ การอยู่กับพระคริสตเจ้าทุกเวลาและตลอดนิรันดร ทำไมเราถึงมาวัด คำตอบคงมากกว่าการมาร่วมพิธีมิสซาตามธรรมเนียมที่เราถือปฏิบัติ เรามาที่นี่เพราะต้องการอยู่กับพระเจ้าและเป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ ไม่ใช่เพียงแค่ชั่วโมงเดียวในหนึ่งอาทิตย์ที่วัด แต่เราจะต้องนำพระองค์กลับออกไปพร้อมกับเราในชีวิตจริงที่บ้าน ในสังคมและในที่ต่างๆ ที่เราจะไป เพื่อเราจะได้อยู่กับพระองค์ตลอดเวลาและพบพระองค์ในบุคคลต่างๆ ที่เราพบเห็น

ทุกวันนี้ คริสตชนถูกท้าทายด้วยกระแสและค่านิยมของโลกหลายรูปแบบ โดยเฉพาะค่านิยมที่ว่า “คนอื่นก็ทำอย่างนี้กันทั้งนั้น” เช่น คดโกง เอารัดเอาเปรียบ หรือประพฤติผิดศีลธรรมต่างๆ หากเราทำบ้างคงไม่เป็นไร เพราะคนส่วนใหญ่ต่างก็ทำกัน เป็นการง่ายที่จะเข้าทางประตูกว้างหรือทำอย่างที่คนส่วนใหญ่ทำกัน แต่การเดินสวนกระแสย่อมยากกว่าเสมอ แต่นี่คือการเดินทางสู่ความศักดิ์สิทธิ์ เป็นการเข้าทางประตูแคบ เพื่อจะได้มีชีวิตที่สนิทความสัมพันธ์กับพระเจ้า และร่วมส่วนในงานเลี้ยงนิรันดร์กับพระองค์

2.     บทเรียนสำหรับเรา

พระวาจาของพระเจ้าในวันนี้ได้ให้บทเรียนที่สำคัญสำหรับเราคริสตชน ในการนำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวันหลายประการ

ประการแรก เราต้องละทิ้งหนทางแห่งบาป พระเจ้าทรงให้อิสระแก่เราว่าจะเดินทางสายไหนและเลือกเข้าทางประตูแบบไหน พระเยซูเจ้าตรัสกับเราชัดเจน “ถ้าผู้ใดอยากติดตามเราก็จงเลิกนึกถึงตนเอง จงแบกไม้กางเขนของตนทุกวันและติดตามเรา” (ลก 9:23) นั่นคือการปฏิเสธตนเองและละทิ้งหนทางแห่งบาปที่นักบุญเปาโลจำแนกเป็น “การผิดประเวณี ความลามก การปล่อยตัวตามราคะตัณหา การกราบไว้รูปเคารพ การใช้เวทมนตร์คาถา การเป็นศัตรูกัน การทะเลาะวิวาท ความอิจฉาริษยา ความโกรธเคือง การแก่งแย่งชิงดี การแตกแยก การแบ่งพรรคแบ่งพวก...”  (กท 5:19-21)

ประการที่สอง เราต้องเลือกเดินในหนทางที่ถูกต้องชอบธรรม นักบุญเปาโลได้พูดถึงกิจการดีที่หมายถึง “ทางแคบ” หรือ “ประตูแคบ” ที่เราจะต้องเลือก ซึ่งเป็นผลงานของพระจิตเจ้านั่นคือ “ความรัก ความชื่นชม ความสงบ ความอดทน ความเมตตา ความใจดี ความซื่อสัตย์ ความอ่อนโยนและความรู้จักควบคุมตนเอง” (กท 5:22-23) ในอีกด้านหนึ่ง ทางแคบหรือประตูแคบยังหมายถึง การดำเนินชีวิตประจำวันในความสัมพันธ์กับพระเจ้าและผู้อื่น

ประการที่สาม เราต้องประเมินและพิจารณาตนเองทุกวัน คำอุปมาเรื่องประตูที่ปิดอยู่เตือนเราว่าเวลานั้นสั้น แต่ละวันจะผ่านไปและโอกาสจะไม่กลับมาอีก เราได้ตอบรับโอกาสในการเป็นพยานถึงพระนามของพระเยซูเจ้าอย่างไร ในการให้อภัย การแบ่งปันอาหาร เสื้อผ้าและความรักแก่ผู้ที่เข้ามาในชีวิตเราในแต่ละวัน เราได้พยายามที่จะเข้าทางประตูแคบมากน้อยแค่ไหน ในการไม่ยึดตนเองเป็นศูนย์กลาง แต่พร้อมจะเปลี่ยนแปลงตนเองเพื่อเป็นเครื่องหมายแห่งพระพรและความรักของพระเจ้า

บทสรุป

พี่น้องที่รัก พระเจ้าทรงประสงค์ให้มนุษย์ทุกคนได้รอดและอยู่กับพระองค์อย่างมีความสุขตลอดไป แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับเราแต่ละคน พระเจ้าทรงให้อิสระกับเราที่จะเลือกหรือปฏิเสธ (ความรอด) ดังนั้น ความรอดจึงไม่ได้ขึ้นอยู่กับพระเจ้าเท่านั้น แต่ขึ้นกับเราและเป็นหน้าที่ของเราด้วย เราจะต้องทำส่วนของเราให้ดีที่สุดขณะที่ยังมีเวลาและชีวิตอยู่ หากเราซื่อสัตย์ต่อหน้าที่คริสตชนและดำเนินชีวิตตามแผนการและพระประสงค์ของพระเจ้า เป็นต้น ในความรักต่อกัน ความยินดีในสวรรค์จะเป็นของเรา

แน่นอนว่าไม่มีทางลัดสำหรับการไปสวรรค์ “อาณาจักรสวรรค์ต้องการความอดทนและความพยายาม ผู้ที่ใช้ความอดทนและความพยายามเท่านั้น จึงจะเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ได้” (มธ 11:12) ความยากลำบากต่างๆ ในชีวิตคือการตีสอนของพระเจ้า อย่างที่จดหมายถึงชาวฮีบรูบอกเราในวันนี้ นักบุญเปาโล เป็นตัวอย่างสำหรับเราในเรื่องนี้ “ข้าพเจ้าต่อสู้มาอย่างดีแล้ว ข้าพเจ้าวิ่งมาถึงเส้นชัยแล้ว ข้าพเจ้ารักษาความเชื่อไว้แล้ว” (2 ทม 4:7) ดังนั้น เราจึงไม่ควรท้อถอยในการทำความดีและและทำหน้าที่คริสตชน

คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์

danielkhuan@hotmail.com

โรงเรียนเซนต์ยอแซฟกุฉินารายณ์

23 สิงหาคม 2013

ถ้อยแถลง สภาการศึกษาคาทอลิก

ถ้อยแถลงการประชุมสัมมนาประจำปี 2556

ของสภาการศึกษาคาทอลิกแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 43

หัวข้อ “โรงเรียนคาทอลิกในมาตรฐานสากล”

วันที่ 18-21 สิงหาคม 2556 ณ โรงแรมเอเชีย พัทยา จังหวัดชลบุรี

 

สภาการศึกษาคาทอลิกแห่งประเทศไทย ได้จัดการประชุมสัมมนาประจำปีการศึกษา 2556 ซึ่งอยู่ในระหว่างปีแห่งความเชื่อ และเป็นปีที่บรรดาคาทอลิกทั่วโลก รู้สึกปีติยินดีที่ได้มี  พระประมุของค์ใหม่ คือ สมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิส ผู้ซึ่งนอกจากเป็นพระประมุขที่ทรงมีชีวิตเป็นพยานถึงองค์พระคริสต์แล้ว ยังเป็นทั้งนักวิทยาศาสตร์ นักเคมี และนักบริหารการศึกษาคาทอลิกอย่างสมบูรณ์แบบอีกด้วย

 

ผู้เข้าสัมมนาจำนวน 447 คน ได้ร่วมกันพิจารณาไตร่ตรองการแบ่งปันของวิทยากร และ พบว่า สถานการณ์สังคมในปัจจุบันมิใช่เพียงแตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิงเท่านั้น  แต่ยังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและต่อเนื่องอีกด้วย เป็นสังคมโลกยุคดิจิตอลและยุคโลกาภิวัตน์ ที่แม้ว่าได้เสนอสิ่งดีงามและสร้างสรรค์มากมาย  แต่ขณะเดียวกันก็ได้ก่อให้เกิดวิกฤตด้านคุณค่าในกระแสค่านิยมต่างๆ โดยเฉพาะโลกียนิยม ซึ่งปฏิเสธความจริงและลดทอนคุณค่าความเป็นมนุษย์  อีกทั้งยังส่งผลให้มีวิกฤตด้านความเชื่อ ทำให้ผู้คนไม่ยอมรับ ไม่เชื่อถือ และไม่เห็นคุณค่าความเชื่อ   คริสตชนและธรรมะศาสนาต่างๆ   ผลงานวิจัยเกี่ยวกับคนไทยได้สะท้อนให้เห็นผลของภาวะการณ์ดังกล่าวอย่างชัดเจนว่า คนไทยมีความพึงพอใจในชีวิตความเป็นอยู่ลดน้อยลงกว่าที่ผ่านมา      อันเนื่องมาจากปัญหายาเสพติด อาชญากรรมและคอร์รัปชั่น ที่รุนแรงเพิ่มขึ้น  ความใกล้ชิด    การใช้เวลาร่วมกัน และความสัมพันธ์ในครอบครัวล่มสลาย การศึกษาที่ดูเหมือนมีความสำเร็จเพิ่มขึ้น แต่โอกาสพัฒนาตัวเองที่ลงลึกถึงจิตวิญญาณกลับลดลง ผลการวิจัยยังทำให้ตระหนักอีกว่า ในขณะนี้สังคมไทยฝากความหวังและอนาคตไว้กับโรงเรียน ที่จะสร้างทักษะและสมรรถนะต่างๆ ให้แก่เด็กและเยาวชน โดยให้ความสำคัญกับคุณค่าศาสนา พร้อมทั้งจัดการเรียนการสอนที่เน้นการไตร่ตรอง เพื่อเปลี่ยนชีวิตให้มีคุณค่าและความหมายที่แท้จริง

ขณะที่กำลังก้าวเข้าสู่สังคมอาเซียนในอนาคตอันใกล้นี้ โรงเรียนคาทอลิกเห็นความจำเป็น ที่จะต้องปรับตัวเข้าสู่มาตรฐานสากลมากขึ้น โดยให้ความสำคัญกับการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่เน้นการไตร่ตรองนี้ เพื่อนักเรียนไม่เพียงแต่รู้ว่า “ฉันได้เรียนรู้อะไร” แต่ยังรู้ด้วยว่า “ฉันเข้าใจได้อย่างไร” และ “ทำไมฉันจึงต้องเรียนเรื่องนี้” จนกระทั่งในบางโอกาสสามารถสัมผัสความน่าพิศวงของกลไกธรรมชาติ ที่พระผู้สร้างประทานให้ด้วย ซึ่งจะช่วยให้นักเรียนเปลี่ยนชีวิตจากภายใน   ของตน และสร้างทักษะการเรียนรู้ตลอดชีวิต  ทั้งนี้ โดยมีครูเป็นต้นแบบและเพื่อนร่วมทางของนักเรียนบนเส้นทางแห่งการเรียนรู้ นอกนั้นโรงเรียนคาทอลิกยังต้องให้ความสำคัญในการมีวิชา หลักสูตร และกิจกรรมการเรียนรู้ที่ทำให้เท่าทันเทคโนโลยีและสื่อ ครูมีโอกาสพัฒนาการใช้สื่อดิจิตอลในการเรียนรู้และถ่ายทอด อีกทั้งทำงานร่วมกันเป็นชุมชนในการปรับปรุงกระบวนการจัดการเรียนรู้ให้ดียิ่งๆ ขึ้นอยู่เสมอ เพื่อเตรียมนักเรียนให้พร้อมที่จะมีชีวิตการทำงานในยุค    โลกาภิวัตน์อย่างมีศักดิ์ศรี

ในการนำอัตลักษณ์การศึกษาคาทอลิก สู่ภาคปฏิบัติให้เป็นที่ประจักษ์  โรงเรียนคาทอลิกในมาตรฐานสากลยังต้องมุ่งมั่น ที่จะปฏิรูปโรงเรียนให้เป็นสนามแห่งการอบรม และเป็นฐานแห่งการประกาศข่าวดีอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น ซึ่งต้องเป็นการประกาศข่าวดีใหม่ ด้วยชีวิตก่อนและติดตามด้วยวาจา มุ่งเน้นการพัฒนาด้านสติปัญญาของนักเรียน ให้รับรู้ถึงสิ่งที่เป็นความจริง ความดี และความงาม รวมทั้งด้านความเป็นมนุษย์ บนพื้นฐานของคุณค่าสำคัญสองประการคือ “อิสรภาพและการรับใช้” เพื่อให้นักเรียนมีอิสรภาพด้วยการรู้จักไตร่ตรอง ก่อนการเลือกและตัดสินใจทำสิ่งที่ถูกต้องดีงามอย่างกล้าหาญและรับผิดชอบ พร้อมทั้งเปิดตัวออกจากตนเอง เพื่อรับใช้ผู้อื่น ชุมชน และสังคมโลก

เนื่องด้วยภารกิจในถ้อยแถลงดังกล่าวนี้ เป็นกระบวนการที่เรียกร้องให้นักการศึกษาคาทอลิกทุกคนทุ่มเทและอุทิศตนอย่างจริงจัง ผู้เข้าร่วมสัมมนาจึงตั้งปณิธานอันแน่วแน่ ที่จะทำให้กระบวนการเรียนรู้ที่เน้นการไตร่ตรองและเพื่อการเปลี่ยนชีวิต ดำเนินไปอย่างเป็นระบบและต่อเนื่อง อีกทั้งทำให้ทุกคนได้ทราบข่าวดีของพระเยซูคริสต์เจ้า โดยตระหนักดีว่าทุกคนมีสิทธิที่จะได้รู้จักและสัมผัสความรักของพระองค์ ดังที่พระองค์ได้เคยตรัสว่า  “ท่านทั้งหลายก็จะเป็นพยานให้เราด้วย เพราะท่านอยู่กับเราตั้งแต่แรกแล้ว” (ยอห์น 15:27)

ที่มา: http://www.catholic-education.or.th/web/