วว 7:2-4, 9-14
1 ยน 3:1-3
มธ 5:1-12
บทนำ
เมื่อวันอาทิตย์ที่ 17 ตุลาคมที่ผ่านมา ณ ลานมหาวิหารนักบุญเปโตร กรุงโรม ประเทศอิตาลี สมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16 ทรงแต่งตั้ง ซิสเตอร์แมรี แมคคิลลอป (St.Mary of The Cross MacKillop) ที่ทำงานสอนเด็กยากจนและอุทิศชีวิตช่วยเหลือเด็กพิการและถูกทอดทิ้งในเมืองเปโนลา ให้เป็นนักบุญองค์แรกของประเทศออสเตรเลีย ร่วมกับนักบุญอีก 5 องค์ จากประเทศแคนาดา อิตาลี โปแลนด์ และสเปน
พระศาสนจักร ให้เกียรติทุกคนที่เจริญชีวิตเป็นพยานถึงความเชื่อคริสตชนและตายเพื่อพระเจ้าเสมอมา ในช่วงสามร้อยปีแรกของพระศาสนจักร บรรดาคริสตชนถูกเบียดเบียนอย่างหนัก พวกเขาปฏิเสธที่จะละทิ้งความเชื่อและยอมตายเป็นมรณสักขี ทั้งๆ ที่การละทิ้งความเชื่อทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ต่อไป สามารถช่วยชีวิตบุตรหลานและครอบครัวของพวกเขาได้ วีรกรรมและเรื่องราวของบรรดาคริสตชนเหล่านี้ ได้กลายเป็นแบบอย่างสำหรับคริสตชนตลอดประวัติศาสตร์ของพระศาสนจักร
ในบรรดาคริสตชนเหล่านี้หลายท่านเรารู้จักเรื่องราวและชื่อเสียงเป็นอย่างดี เพราะพระศาสนจักรได้ประกาศให้เป็นนักบุญเพื่อเป็นตัวอย่างสำหรับเรา ที่เราระลึกถึงในพิธีมิสซาบูชาขอบพระคุณในรอบปีพิธีกรรม บางองค์มีวันฉลองเฉพาะ ส่วนใหญ่ไม่เป็นที่รู้จัก แต่ชื่อของพวกท่านเป็นที่รับรู้ของพระเจ้าและอยู่ในสวรรค์กับพระเจ้า ซึ่งเราถือว่าพวกท่านเป็น “นักบุญของพระเจ้า” แม้จะไม่ได้รับการประกาศก็ตาม เพื่อเป็นการระลึกถึงบรรดานักบุญที่ไม่มีชื่อเหล่านี้ (ที่ได้สิ้นใจและล่วงหน้าเราไปอยู่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า) พระศาสนจักรจึงกำหนดวันฉลองพิเศษให้คริสตชนได้ระลึกถึงวีรกรรมและแบบอย่างชีวิตของพวกท่าน
วันฉลองนี้มีที่มาจากการฉลองมรณสักขีทั้งหลายในศตวรรษที่ 4 ที่ฉลองในสัปดาห์แรกหลังวันพระจิตเสด็จลงมา ต่อมาพระสันตะปาปาโบนีฟาสที่ 4 (St. Boniface IV: 608-615) ได้บูรณะวิหาร (Pantheon) ของชาวโรมันให้เป็นวิหารแห่งพระชนนีพระเจ้าและบรรดามรณสักขีผู้ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อเก็บรักษาอัฐิของบรรดามรณสักขี โดยทำการฉลองในวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ. 610 ในอีกร้อยปีต่อมาพระสันตะปาปาเกรโกรีที่ 3 (Gregory III:731-741) ได้สร้างวัดน้อยในมหาวิหารนักบุญเปโตรอุทิศให้นักบุญทั้งหลาย และกำหนดให้ฉลองในวันที่ 1 พฤศจิกายน ก่อนที่วันฉลองนี้จะแพร่หลายไปทั่วพระศาสนจักรในเวลาต่อมา
1. นักบุญ เป้าหมายของชีวิตคริสตชน
มีผู้คนจำนวนมากที่มีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับนักบุญ ที่หลงคิดว่านักบุญคือผู้ที่ไม่เคยทำบาป หรือไม่เคยกระทำความผิดเลยในชีวิต เป็นผู้มีคุณธรรมสูงส่ง จิตใจดีงาม เข้มแข็งอดทน และสุภาพถ่อมตน ไม่เคยคิดถึงตนเอง คิดถึงแต่พระเจ้าและผู้อื่น ซึ่งเป็นความเข้าใจที่ไม่ถูกต้อง ความจริง นักบุญคือผู้ที่มีความพยายามที่จะกลับใจเปลี่ยนแปลงตนเองอยู่ตลอดเวลา ซึ่งการเปลี่ยนแปลงนี้ไม่ใช่จะเกิดขึ้นชั่วข้ามคืน แต่เป็นผลมาจากความมานะพยายามและการต่อสู้เอาชนะน้ำใจตนเองด้วยความเจ็บปวด
การเปลี่ยนแปลงจิตใจที่เราเรียกว่า “การกลับใจ” คือสิ่งที่เห็นอย่างเด่นชัดในชีวิตของนักบุญผู้ยิ่งใหญ่ อย่าง นักบุญเปโตร นักบุญเปาโล นักบุญเอากุสติน นักบุญฟรังซิสอัสซีซี นักบุญอิกญาซีโอ ฯลฯ บรรดานักบุญเหล่านี้มีช่วงเวลาแห่งชีวิตที่ได้สัมผัสกับความรักของพระเจ้า และกลับใจเปลี่ยนแปลงตนเอง สิ่งนี้เองที่ทำให้ชีวิตของบรรดานักบุญท้าทายชีวิตเรา ทำให้เราคิดถึงความเป็นจริงแห่งชีวิตที่เป็นคนบาป และเป้าหมายสุดท้ายแห่งชีวิตของเราที่จะต้องมุ่งสู่ความศักดิ์สิทธิ์ครบครัน นั่นคือการเป็น “นักบุญ”
ความเข้าใจถึงความจำกัดของตนทำให้เราเปิดใจต่อความรักและพระเมตตาของพระเจ้า ทำให้ความดีและความงดงามที่พระเจ้าวางไว้ในตัวเราปรากฏออกมา เริ่มด้วยการตระหนักในความรักของพระเจ้าที่มีต่อเราอย่างที่เราเป็น บรรดานักบุญคือผู้ที่เชื่อในข่าวดีเรื่องความรักอันไม่มีเงื่อนไขของพระเจ้า จำนนต่อความรักอันยิ่งใหญ่นี้และเปลี่ยนแปลงชีวิตของตนที่ละเล็กละน้อยให้กลายเป็นเหมือนองค์พระคริสตเจ้า
2. นักบุญทั้งหลาย แบบอย่างของเรา
นักบุญ คือผู้ที่เจริญชีวิตในความรักของพระเจ้าและมุ่งสู่ความศักดิ์สิทธิ์ครบครัน พวกเขาได้พิสูจน์ให้เห็นว่า พระทรมานและการสิ้นพระชนม์ของพระคริสตเจ้ามีความหมาย โดยยึดเอาคำเทศนาบนภูเขาเรื่อง “บุญลาภ” และเดินตามรอยของพระเยซูเจ้า พวกเขาจึงเป็นผู้มีพระคุณต่อเรา ที่ภาวนา เสนอวิงวอน และนำพระพรของพระเจ้ามาสู่เรา ผ่านทางบรรดานักบุญเหล่านี้ทำให้ชีวิตของเราร่ำรวย มีคุณค่าและความหมาย เพราะพวกเขาคือเครื่องหมายแห่งพระอาณาจักรพระเจ้า เครื่องหมายแห่งความดี และความรักของพระเจ้า
บรรดานักบุญคือผู้ที่ทำตามพระประสงค์และรักพระเจ้าอย่างสิ้นสุดจิตใจ พวกเขาได้เป็นพยานถึงพระคริสตเจ้าและพระอาณาจักรพระเจ้าสำหรับเราในปัจจุบัน เมื่อครั้งที่ยังมีชีวิตอยู่พวกเขาไม่ได้ต่างอะไรจากเรา แต่พวกเขาได้ซื่อสัตย์มั่นคงต่อพระเจ้าและนำผู้อื่นมาหาพระองค์ ดังนั้น พวกเขาจึงเป็นแบบอย่างสำหรับเรา เป็นผู้ช่วยเหลือ องค์อุปถัมภ์ และผู้เตรียมทางสำหรับเราในการเดินทางสู่ชีวิตนิรันดร
วันนี้เราสมโภชนักบุญทั้งหลาย ให้เราได้ซึมซับจิตตารมย์ของผู้ศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ และเลียนแบบอย่างความพยายามของพวกท่านในการเข้าร่วมหมู่กับผู้มีบุญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในความรักของพระเจ้าต่อเพื่อนพี่น้อง ความศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่อภิสิทธิ์สำหรับบางคนแต่เป็นหน้าที่ของคริสตชนทุกคน เราจะมีชีวิตที่ศักดิ์สิทธิ์ก็ต่อเมื่อ “ชีวิตของเราไม่มีความแตกต่างระหว่างสิ่งที่พูดกับการกระทำ” (บุญราศีจอห์น นิวแมน)
บทสรุป
พี่น้องที่รัก วันสมโภชนักบุญทั้งหลายเป็นวันฉลองความหวังอันยิ่งใหญ่ของเรา เนื่องจากเป้าหมายของเราคือการมุ่งสู่ความศักดิ์สิทธิ์ครบครัน เยี่ยงบรรดานักบุญของพระเจ้าในพระอาณาจักรสวรรค์อันเป็นบ้านแท้ของเราทุกคน การฉลองนี้เป็นเครื่องหมายแสดงความจริงแห่งความเชื่อที่ว่า ชีวิตในโลกนี้สั้น ไม่จีรังยั่งยืน เป็นการจาริกสู่ชีวิตนิรันดร สักวันหนึ่งเราจะต้องผ่านความตายโดยอาศัยความตายของพระเยซูเจ้า เพื่อจะกลับคืนชีพเช่นเดียวกับพระองค์
บรรดานักบุญทั้งหลายของพระเจ้าที่เราฉลองในวันนี้ มิได้เป็นนักบุญในวันที่พวกเขาตาย แต่ในวันที่พวกเขาเกิดมา การเป็นนักบุญของพวกเขาเริ่มต้นในชีวิตนี้ และพบความสมบูรณ์ในสวรรค์ วันนี้เราฉลองผู้ที่เป็นแบบอย่างแก่เรา ในการไม่ย่อท้อต่อการทำความดี ท่านเหล่านี้ได้เจริญชีวิตด้วยการรักและรับใช้พระเจ้าในเพื่อนพี่น้อง และเวลานี้ได้พบความสุขกับพระองค์ในสวรรค์
ให้เราอ้อนวอนพระเจ้าผ่านทางนักบุญทั้งหลายของพระเจ้าเหล่านี้ ซึ่งบางท่านคือปู่ย่า ตายาย ญาติพี่น้องของเราที่เราคุ้นเคยและรู้จักดีเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่ และเลียนแบบอย่างท่านเหล่านี้ ในการเจริญชีวิตคริสตชนตามบทบาทหน้าที่ที่พระเจ้าทรงมอบหมายให้ดีที่สุด ทำส่วนของเราอย่างเต็มที่ เพื่อว่าเราจะได้มีบุญได้ร่วมสุขกับพระเจ้าในอาณาจักรสวรรค์ ร่วมกับบรรดานักบุญทั้งหลายของพระเจ้าเหล่านี้สักวันหนึ่ง เมื่อวาระสุดท้ายของเรามาถึง
คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์
danielkhuan@hotmail.com
วัดพระคริสตประจักษ์ นาบัว31 ตุลาคม 2010
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น