วันพระเจ้าเป็นวันศักดิ์สิทธิ์
วันเสาร์
สัปดาห์ที่ 22 เทศกาลธรรมดา
|
คส 1:21-23
ลก 6:1-5
|
พระวรสารวันนี้ ไม่ใช่ครั้งแรกที่พระเยซูเจ้าและบรรดาศิษย์ถูกกล่าวหาว่าละเมิดกฎวันสับบาโต
“ทำไมท่านทำสิ่งต้องห้ามในวันสับบาโตเล่า” (ลก 6:2) ธรรมาจารย์และฟาริสีได้เพิ่มกฎเกณฑ์ที่ห้ามกระทำในวันสับบาโตมากถึง 39 อย่าง
รวมถึงการเด็ดรวงข้าวมาขยี้กิน เพราะถือเป็นการทำงานซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามในวันของพระเจ้า
พวกเขาใส่ใจในการรักษากฎเกณฑ์ภายนอก
มากกว่าการทำให้วันของพระเจ้าเป็นวันศักดิ์สิทธิ์
พระเยซูเจ้าทรงตอบคำถามของชาวฟาริสี โดยอ้างถึงเรื่องกษัตริย์ดาวิดและผู้ติดตามได้กินขนมปังในพระวิหารเพราะความหิว
ซึ่งมีแต่บรรดาสมณะเท่านั้นที่กินได้ ทรงแสดงให้เห็นว่าความรักต่อผู้ที่กำลังหิวสำคัญกว่าการรักษากฎเกณฑ์ของวันสับบาโต
พระองค์ทรงทำให้บทบัญญัติของพระเจ้าสมบูรณ์ในการรักเพื่อนพี่น้อง ซึ่งทรงกระทำให้เห็นด้วยชีวิตของพระองค์บนไม้กางเขน
“ไม่มีใครมีความรักยิ่งใหญ่ กว่าการสละชีวิตของตนเพื่อมิตรสหาย” (ยน 15:13)
ศิษย์พระคริสต์ต้องรับใช้พระเจ้าผ่านทางเพื่อนพี่น้อง
ความรักต่อเพื่อนพี่น้องย่อมสำคัญและอยู่เหนือกฎเกณฑ์ใดๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ที่กำลังหิวโหย ผู้ที่เดือดร้อนและต้องการความช่วยเหลือ
“ท่านทำสิ่งใดต่อพี่น้องผู้ต่ำต้อยที่สุดของเราคนหนึ่ง ท่านก็ทำสิ่งนั้นต่อเรา”
(มธ 25:40) นี่คือการทำให้วันของพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์และเป็นการรับใช้พระเจ้าอย่างแท้จริง
ถือเป็นความเชื่อในภาคปฏิบัติ
เราได้ใส่ใจต่อเพื่อนพี่น้องที่จำเป็นและกำลังเดือดร้อนมากน้อยแค่ไหน
เมื่อเผชิญกับความจำเป็นเร่งด่วนเฉพาะหน้า เราได้พยามช่วยเหลือพวกเขาทันทีหรือปล่อยให้ผ่านเลยไปโดยไม่ได้ทำอะไร การไปวัดวันอาทิตย์เพื่อร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณจะไม่มีความหมาย หากเราละเลยและมองข้ามความรักต่อเพื่อนพี่น้องที่กำลังเดือดร้อน
พระเยซูเจ้าทรงท้าทายเราให้ทำความเชื่อของเราปรากฏผลในภาคปฏิบัติ
ในการรักเพื่อนพี่น้องและรับใช้ซึ่งกันและกัน
คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดแม่พระแห่งภูเขาการ์แมล
ป่าพนาวัลย์
8 กันยายน 2017
ภาพประกอบ: พระอัครสังฆราชมีคาแอล เกี้ยน เสมอพิทักษ์, พิธีปลงศพ, อาสนวิหารอัครเทวดามีคาแอล ท่าแร่, สกลนคร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น