อย่าร้องไห้ไปเลย
วันอังคาร
สัปดาห์ที่ 24 เทศกาลธรรมดา
|
1ธส 3:1-13
ลก 7:11-17
|
นักบุญลูกาผู้เขียนพระวรสารวันนี้เป็นนายแพทย์
ด้วยจรรยาบรรณของวิชาชีพทำให้ลูกาไวต่อความทุกข์ยากลำบากของประชาชน นี่เป็นเหตุผลสำคัญที่ลูกาให้ความสนใจต่อชะตากรรมของมารดาที่เป็นม่าย
ซึ่งสูญเสียบุตรชายเพียงคนเดียว ลำพังการเป็นม่ายที่สูญเสียสามีก็เป็นความทุกข์หนักอยู่แล้ว
แต่หญิงม่ายยังมาสูญเสียบุตรชายคนเดียวที่หวังพึ่งอีก
เนื่องจากสมัยนั้นชีวิตของหญิงชาวยิวขึ้นกับสามีทุกอย่าง ยังไม่มีสวัสดิการ
ประกันสังคม หรืองานอาชีพที่ดี
พระเยซูเจ้าตระหนักถึงชะตากรรมแห่งความยากลำบาก ทำให้พระองค์ทรงสงสารและตรัสกับนางว่า “อย่าร้องไห้ไปเลย”
(ลก 7:13) พระดำรัสนี้สะท้อนให้เห็นหลายอย่าง
ลูกาใช้คำนี้กับพระเยซเจ้ารวม 20 ครั้ง
ขณะที่มัทธิวและมาระโกใช้เพียงครั้งเดียว เมื่อทรงทอดพระเนตรความทุกข์ใหญ่หลวงของหญิงม่ายทรงรู้สึกสะเทือนพระทัย
บางทีพระองค์กำลังคิดถึงพระมารดาของพระองค์แทบเชิงกางเขน ที่เห็นบุญชายเพียงคนเดียวกำลังสิ้นใจบนไม้กางเขน
“อย่าร้องไห้ไปเลย” เป็นความรู้สึกสารและเข้าใจถึงหัวอกของคนที่สูญเสียของพระเยซูเจ้า
ทรงปรารถนาซับน้ำตาของทุกคนที่กำลังสูญเสียและเดือดร้อน
และทรงทำให้ความรักของพระเจ้าปรากฏเป็นจริง ด้วยการปลุกบุตรชายของหญิงม่ายให้ฟื้นคืนชีพ
“หนุ่มเอ๋ย เราบอกเจ้าจงลุกขึ้น” (ลก 7:14) อันแสดงให้เห็นว่าการกลับคืนชีพเป็นสิ่งเป็นไปได้
และข่าวที่พระองค์นำมาประกาศเป็นเรื่องจริง
เราเชื่อในการกลับคืนชีพของร่างกายและชีวิตหลังความตายไหม
พระเยซูเจ้าทรงประสงค์ให้ศิษย์พระคริสต์ เป็นเครื่องหมายแห่งความรักของพระเจ้า
ต่อผู้คนที่กำลังสูญเสีย คนเจ็บป่วย คนชรา
คนยากจน และคนที่กำลังต้องการความช่วยเหลือ ความรักของพระเจ้าปรากฏเป็นจริงผ่านทางความเมตตากรุณา
ความใจดี และการช่วยเหลือซับน้ำตาคนที่กำลังเดือดร้อนที่อยู่รอบตัวเรา
บางครั้งพวกเขาต้องการเพียงแค่รอยยิ้ม คำพูดที่ให้กำลังใจ และการฟังปัญหาอย่างอดทนและเข้าใจ
“จงร่วมยินดีกับผู้ที่ยินดี จงร้องไห้กับผู้ที่ร้องไห้” (รม 12:15)
คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดแม่พระแห่งภูเขาการ์แมล
ป่าพนาวัลย์
18 กันยายน 2017
ภาพประกอบ: นางอานนท์ นาแว่น, พิธีปลงศพคุณพ่อมาระโก ทรงฤทธิ์ นาแว่น, อาคารปีติมหาการุญท่าแร่; 2016-04-30
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น