แสวงบุญ 9 วัดและอัศจรรย์ที่ได้รับ

ทำส่วนของเราให้ดี ที่เหลือให้พระเจ้าทำงาน

บันทึกการเดินทางแสวงบุญ 9 วัดของชุมชนวัดป่าพนาวัลย์และความช่วยเหลือจากพระเจ้า

ปีนี้ (ค.ศ. 2016) ถือเป็นปีแห่งพระพรพิเศษสำหรับชุมชนวัดป่าพนาวัลย์ เพราะนอกจากเป็นปีศักดิ์สิทธิ์แห่งเมตตาธรรมแล้ว ยังเป็นปีครบรอบ 30 ปีของการก่อตั้งชุมชนวัดที่พระอัครสังฆราชมีคาแอล เกี้ยน เสมอพิทักษ์ อดีตประมุขของอัครสังฆมณฑลท่าแร่-หนองแสงได้สร้างขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1986 อีกทั้งยังได้โอกาสไปแสวงบุญ 2 ครั้งในรอบปี ครั้งแรกตอนต้นปี (9 มกราคม 2016) ไปแสวงบุญวัดในเขตตะวันตก ครั้งที่สองไปแสวงบุญวัดในเขตกลางและเขตตะวันออกรวม 9 วัด

การแสวงบุญครั้งนี้เริ่มตั้งแต่วันเสาร์ที่ 8 ตุลาคม 2016 ที่วัดแม่พระแห่งภูเขาการ์แมล ป่าพนาวัลย์เป็นแห่งแรก มีพิธีบูชาขอบพระคุณอุทิศให้ดวงวิญญาณของมารีอา ลบ คำผาเยือง ในเวลา 15.00 น. จากลูกหลานและพี่น้องคริสชนจากวัดนักบุญเปโตร สามพรานที่นำต้นเงินมามอบถวายให้วัดด้วย มีคุณพ่อทวีชัย ศรีวรกุล คุณพ่อวิรัช นารินรักษ์ และคุณพ่อธัญญา ศรีอ่อน มาร่วมในพิธี

 วัดแม่พระแห่งภูเขาการ์แมล ป่าพนาวัลย์ วัดแรกของการแสวงบุญ

คุณพ่อทวีชัย ศรีวรกุล ได้เทศน์เตือนใจให้มีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ เริ่มจากต่อพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่สูงสุด ผู้ทรงช่วยเหลือและประทานทุกสิ่งแก่เรา สิ่งที่เรามีและเป็นล้วนแล้วแต่เป็นพระพรของพระเจ้าทั้งนั้น ปราศจากพระองค์เราไม่สามารถทำอะไรได้ บุคคลที่สองคือพระคุณเจ้าเกี้ยน เสมอพิทักษ์ ผู้มีคุณูปการใหญ่หลวงต่อวัดและหมู่บ้านของเรา และบุคคลที่สามคือบิดา-มารดา ผู้ให้กำเนิดและเลี้ยงดูเรามา เหมือนอย่างที่พวกเราได้กระทำและแสดงออกในวันนี้ รวมถึงผู้มีพระคุณต่อเราทุกคน ที่เราจะต้องสำนึกพระคุณอยู่เสมอ

การเดินทางไปแสวงบุญเริ่มเช้าวันที่ 9 ตุลาคม 2016 มีผู้เดินทางไปแสวงบุญครั้งนี้ประมาณ 100 คน ประกอบด้วยรถบัส 44 ที่นั่ง 1 คัน รถตู้ 2 คัน และรถยนต์ส่วนตัว 1 คัน คณะของพวกเรานัดหมายรวมตัวกันที่บริเวณห้าแยกบ้านป่าพนาวัลย์ เวลา 7.00 น. ออกเดินทางไปยังอาสนวิหารอัครเทวดามีคาแอลท่าแร่เป็นวัดที่สอง ได้พบกับคุณพ่อวีระเดช ใจเสรี อุปสังฆราชและเจ้าอาวาสพร้อมกับขอพร ก่อนจะไปภาวนาขอพระคุณการุญครบบริบูรณ์บริเวณหน้าถ้ำแม่พระ

 อาสนวิหารอัครเทวดามีคาแอลท่าแร่ วัดที่สองของการแสวงบุญ

จากนั้น เดินทางต่อไปยังวัดนักบุญมาร์การิตา อาลาก๊อก หนองบัวทองเป็นวัดที่สาม ซึ่งอยู่ในความดูแลของคณะภราดาน้อย กาปูชิน เมื่อไปถึงเป็นเวลาเดียวกับที่พี่น้องชาวหนองบัวทองกำลังร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณวันอาทิตย์ คณะของพวกเราจึงมิได้เข้าไปภายในวัด แต่ชุมนุมกันอยู่หน้าวัดโดยมีคุณพ่อพนมกร สง่าวงศ์ให้การต้อนรับ และนำภาวนาตามจุดประสงค์ขององค์สมเด็จพระสันตะปาปา ก่อนจะอวยพรทุกคน

ที่หนองบัวทองมีรถสองแถวอีกหนึ่งคันพร้อมพี่น้องชาวท่าแร่ 11 คนมาร่วมเดินทางแสวงบุญด้วย โดยมุ่งหน้าสู่วัดแม่พระเสด็จเยี่ยมนางเอลีซาเบ็ธ นาโพธิ์น้อยเป็นวัดที่สี่ ซึ่งมีคุณพ่อธนกฤต นามโยธา เป็นเจ้าอาวาสคุณพ่อได้มอบหมายให้ครูคำสอนคอยให้การต้อนรับ  หลังจากพากันภาวนาในวัดขอพรแล้วได้เดินทางต่อไปยังวัดนักบุญมารีอา มักดาเลนา นาโพธิ์เป็นวัดที่ห้า ซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก เมื่อไปถึงพอดีเสร็จพิธีบูชาขอบพระคุณวันอาทิตย์ คุณพ่อธัญญา ศรีอ่อน เจ้าอาวาสได้ให้การต้อนรับ

 วัดนักบุญมาร์การิตา อาลาก๊อก หนองบัวทอง วัดที่สามของการแสวงบุญ

ชุมชนวัดนาโพธิ์ นาโพธิ์น้อยและกระแต้ เป็นชนเผ่าผู้ไทซึ่งมีภาษาและวัฒนธรรมของตนเอง อพยพมาจากเมืองเวเรณูหรืออำเภอเรณูนครเมื่อ ค.ศ. 1887 ในความดูแลของคุณพ่อยอแซฟ กอมบูริเออ ก่อนจะมาตั้งรกรากที่นาโพธิ์และแยกออกเป็น 3 หมู่บ้านในเวลาต่อมา จากนั้น คุณพ่อธัญญา ศรีอ่อนได้นำภาวนาตามจุดประสงค์ขององค์สมเด็จพระสันตะปาปาและอวยพร

 วัดแม่พระเสด็จเยี่ยมนางเอลีซาเบ็ธ นาโพธิ์น้อย และวัดนักบุญมารีอามักดาเลนา นาโพธิ์

วัดที่สี่และห้าของการแสวงบุญ

จากนาโพธิ์คณะของเราได้เดินทางมุ่งหน้าสู่วัดพระวิสุทธิวงศ์ นิรมัยเป็นวัดที่หก เมื่อไปถึงคุณพ่อวัชรินทร์ ต้นปรึกษา เจ้าอาวาสและสภาอภิบาลได้ให้การต้อนรับ คุณพ่อได้พูดถึงความเป็นมาและโครงการของวัด ก่อนนำภาวนาตามจุดประสงค์ขององค์สมเด็จพระสันตะปาปา อวยพรและมอบเหรียญครอบครัวศักดิ์สิทธิ์ซึ่งด้านหนึ่งเป็นรูปของคุณพ่อแท่ง ยวงบัตรี ผู้บุกเบิกและก่อตั้งวัดให้กับทุกคน

 วัดพระวิสุทธิวงศ์ นิรมัย วัดที่หกของการแสวงบุญ

จากนั้น คณะของเราได้มุ่งหน้าสู่วัดนักบุญอันดรูว์ หนองแสงเป็นวัดที่เจ็ด มองเห็นกางเขนแบบกากบาทซึ่งเป็นกางเขนของนักบุญอันดรูว์ตั้งเด่นเป็นสง่าหน้าวัด คุณพ่อพรทวี โสรินทร์ เจ้าอาวาสได้ให้การต้อนรับ คุณพ่อได้พูดถึงความเป็นมาและเงื่อนไขของการขอรับพระคุณการุญครบบริบุรณ์ อีกทั้งยังได้ให้ “คาถา” ในการภาวนาและดำเนินชีวิตคริสตชน

คุณพ่อพรทวี โสรินทร์ ได้ย้ำกับผู้แสวงบุญว่าการภาวนาหรือกระทำสิ่งใด เราต้องเชื่อและวางใจในพระเจ้า ประการแรกเราต้องทำส่วนของเราให้ดีที่สุด และประการที่สองเราต้องปล่อยให้พระเจ้ากระทำส่วนที่เหลือ บ่อยครั้งเราปล่อยให้พระเจ้าทำอย่างเดียวโดยไม่ยอมออกแรง จึงขอพระเจ้าทุกอย่าง “พระเจ้าจะไม่ช่วยคนที่ไม่ช่วยตนเอง” หรือเราทำของเราอย่างเดียวเพราะวางใจในความสามารถของตน ไม่ปล่อยให้พระเจ้าได้ทำงานเลย ลองปล่อยให้พระองค์ได้ทำบ้าง “เพราะปราศจากพระองค์เราไม่สามารถทำอะไรได้เลย” (ยน 15:5)

 วัดนักบุญอันดรูว์ หนองแซง วัดที่เจ็ดของการแสวงบุญ

จากหนองแซงคณะของเราได้เดินทางต่อไปยังรองอาสนวิหารนักบุญอันนา หนองแสง หลายคนเริ่มเหนื่อยและหิวจึงได้พักรับประทานอาหารเที่ยงกันที่หนองแสง ใครมีอะไร เตรียมอะไรมานำออกมารับประทานร่วมกันแบบครอบครัว ความหิวและความเหน็ดเหนื่อยทำให้อาหารมื้อนี้อร่อยเป็นพิเศษ ซิสเตอร์คณะธิดาเมตตาธรรม ซึ่งประจำอยู่ที่วัดหนองแสงได้ให้การต้อนรับและรับประทานอาหารกับพวกเราด้วย

รองอาสนวิหารนักบุญอันนา หนองแสง เป็นวัดที่สวยงามตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ริมแม่น้ำโขง ในอดีตเคยเป็นวัดแม่และศูนย์กลางของมิสซังลาวก่อนจะถูกระเบิดทำลายเมื่อคราวเกิดกรณีพิพาทอินโดจีน ค.ศ. 1940 วัดหลังปัจจุบันสร้างโดยคุณพ่อเสงี่ยม ศรีวรกุล เป็นวัดที่งามทั้งภายนอกและภายใน มีพิธีเสกและเปิดเมื่อวันที่  18 เมษายน 1975 โดยพระสังฆราชเกลาดีอุส บาเย อดีตประมุขมิสซังลาว คณะของเราได้ภาวนาขอพระคุณการุญครบบริบูรณ์ตามจุดประสงค์ขององค์สมเด็จพระสันตะปาปา และขอพรพิเศษจากนักบุญอันนา

 แวะพักรับประทานอาหารเที่ยงที่วัดนักบุญอันนา หนองแสง

หลังออกเดินทางจากหนองแสงรถบัสปรับอากาศได้เกิดเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง คนขับรถชี้ให้ดูทีเครื่องวัดระดับความร้อนของเครื่องปรับอากาศถึงขีดแดง คงจะเดินทางไปไม่ถึงสองคอนอันเป็นเป้าหมายและวัดสุดท้ายของการแสวงบุญ ผู้แสวงบุญบนรถบัสไม่ได้รู้สึกอะไรเมื่อคนขับรถจอดไม่ไกลจากแลนด์มาร์คพญาสัตนาคราชของนครพนมเท่าใดนัก ทุกคนลงจากรถและร้องรำทำเพลงกันอย่างสนุกสนาน เมื่อได้คุยกันกับผู้แสวงบุญจากสามพรานและคนขับรถบัส ทุกคนบอกให้เดินทางต่อแม้จะไม่มีเครื่องปรับอากาศ โดยให้รถตู้และรถสองแถวเดินทางล่วงหน้าไปก่อน

 รองอาสนวิหารนักบุญอันนา หนองแสง วัดที่แปดของการแสวงบุญ

หลังจากรถบัสออกเดินทางไปได้สักประมาณ 2-3 กิโลเมตร คนที่นั่งข้างหลังเริ่มกระวนกระวายเนื่องจากขาดอากาศหายใจ มีบางคนร้องบอกให้คนขับรถจอดรถโดยทันที เมื่อรถจอดได้วิ่งกรูกันลงจากรถ แต่ละคนหน้าซีดเผือก คนขับรถเองยังตกใจกลัวมีใครเป็นอันตราย เมื่อได้พักสูดอากาศบริสุทธิ์และเริ่มดีขึ้นได้เปลี่ยนความตั้งใจไม่ไปสองคอนแล้ว แต่ขอให้คนขับรถไปส่งที่สถานีขนส่ง (บ.ข.ส.) บางคนเริ่มโทรศัพท์หาคนที่บ้านให้เอารถมารับ  เพราะแน่ใจว่ารถบัสคงไปไม่ถึงบ้าน

 รถบัสมีปัญหาเครื่องปรับอากาศต้องพักข้างทาง

เมื่อตัดสินใจและเปลี่ยนเป้าหมาย คนขับรถได้บอกให้ทุกคนรีบขึ้นรถจะได้เปิดเครื่องปรับอากาศและรีบไปที่สถานีขนส่ง ระหว่างนี้มีคนนำสวดขอพระเจ้า แม่พระและบุญราศี “ขอให้เดินทางถึงที่หมาย อย่าได้มีอุปสรรคใดๆ ขอให้ทุกคนปลอดภัย” และเริ่มภาวนา “บทข้าแต่พระบิดา วันทามารีย์ และสิริพึงมี” ช่วงที่กำลังภาวนาปรากฏว่าระดับความร้อนของเครื่องปรับอากาศเริ่มลดลง จนเริ่มปกติคนนำได้เอ๋ยนามนักบุญของตน ทุกคนตอบว่า “ช่วยวิงวอนเทอญ” และแต่ละคนเริ่มออกนามของบุญของตนเองบ้าง

เมื่อเห็นระดับความร้อนปกติแล้ว คนขับรถได้บอกกับทุกคนว่า “แบบนี้ไปสองคอนได้ จะไปกันไหม” ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “ไป” การเดินทางสู่สองคอนวัดเป้าหมายจึงได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง ตลอดการเดินทางช่วงนี้มีแต่การขับร้องเพลงวัดสลับกับการภาวนา กระทั่งไปถึงสองคอนทันตามกำหนดเวลา 15.00 น. ได้ร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณขอบคุณพระเจ้าและบุญราศีร่วมกัน

 สักการสถานพระมารดาแห่งมรณสักขี สองคอน วัดที่เก้าของการแสวงบุญ

นับเป็นประสบการณ์ที่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “อัศจรรย์ พระเจ้าทรงช่วยเหลือ” พระองค์ได้ทำส่วนของพระองค์ หลังจากที่ทุกคนสิ้นหวังและเปลี่ยนเป้าหมายแล้ว ทุกคนสามารถไปแสวงบุญ 9 วัดตามที่ตั้งใจเอาไว้ ตอนเดินทางกลับรถบัสปรับอากาศไม่มีปัญหาใดๆ นำทุกคนกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย เหตุการณ์วันนั้นทำให้ทุกคนตระหนักในคำพูดของคุณพ่อพรทวี โสรินทร์ “ทำส่วนของเราให้ดีที่สุด ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพระเจ้าที่จะทำให้ทุกอย่างสำเร็จ”

 แสดงความยินดีกับคุณพ่อเฉลิมศิลป์ จันลา โอกาสครบรอบ 25 ปีแห่งชีวิตสงฆ์

คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์

khuanthinwan@gmail.com

San Tomasso Ashram, วัดป่าพนาวัลย์

10 ตุลาคม 2016