การทำงาน ทำให้คนมีเกียรติ

การทำงาน ทำให้คนมีเกียรติ

ก่อนย่างเข้าสู่ปีใหม่ 2014 (พ.ศ. 2557) แม่ต้องพบกับเหตุการณ์ที่สะเทือนใจ เมื่อหลายชายคนโต ฝน อรัญ ถิ่นวัลย์ ที่เลี้ยงมากับมือตั้งแต่แบเบาะต้องจากไปก่อนวัยอันสมควร ด้วยโรคมะเร็งในตับในวัย 28 ปี ดูภายนอกดูเหมือนแม่ทำใจและยอมรับได้ เพราะได้เตรียมใจมานานพอสมควร แต่ภายในคงรู้สึกเศร้าใจไม่น้อย แม้จะไม่แสดงออกให้เห็นภายนอกก็ตาม

แม่บอกกับลูกชายคนรองผู้สูญเสียว่า “ลูกชายไปดีแล้ว จะได้หมดห่วงหมดกังวล” เนื่องจากหลานคนนี้มีชีวิตที่โลดโผนโจนทะยาน ทำให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องต้องหนักอกและลำบากใจไม่น้อยเมื่อยังมีชีวิตอยู่ แม่จึงบอกให้จัดงานศพให้เสร็จก่อนวันปีใหม่ เพื่อให้ความเศร้าโศกหมดสิ้นไปกับปีเก่า จะได้เริ่มปีใหม่ด้วยสิ่งที่ดีงามสดใส

วันส่งท้ายปีเก่า แม่ได้บอกให้พาไปหาเหลนชาย น้องแทน ธนโชติ ถิ่นวัลย์ (ลูกชายของหลานที่เสียชีวิต) ซึ่งไม่ได้พบหน้ากัน 5 ปีแล้ว ลูกๆ จึงพาแม่ออกเดินทางตั้งแต่แปดโมงเช้า มุ่งหน้าสู่อำเภอโกสุมพิสัย จังหวัดมหาสารคาม และคอยจนถึงหกโมงเย็นจึงได้พบหน้าเหลนชาย ที่บ้านเหลนชายนี่เองที่แม่เกิดหกล้ม ก้นกระแทกพื้นขณะไปห้องน้ำ นับเป็นเรื่องเศร้าสองเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นกับแม่ก่อนวันเกิดซึ่งตรงกับวันขึ้นปีใหม่ และการหกล้มครั้งนั้นทำให้แม่ต้องพักฟื้นอยู่หลายวันทีเดียว

ปีใหม่ปีนี้แม่มีอายุครบ 76 ปี แม้จะอายุมากแล้วแต่แม่ยังไม่หยุดทำงาน งานที่แม่ทำเป็นประจำ 2 อย่างคือภาวนาให้ลูกหลานและทำงานเล็กๆ น้อย เช่น ปลูกผักสวนครัวและทำงานจักสาน ฝีมือจักสานของแม่ต้องถือว่ายอดเยี่ยมเป็นที่ต้องการของตลาด อย่างตอนนี้แม่สาน “ด้งเขิง” (เครื่องมือที่ใช้ช้อนสัตว์น้ำของชาวอีสาน) มีชาวบ้านมาสั่งให้ทำ เรียกว่าทำตามออร์เดอร์ 

แม่บอกว่าอยู่นิ่งเฉยไม่เป็น เพราะการทำงานทำให้เรามีคุณค่าและมีเกียรติ ถือเป็นการใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์สำหรับตนเองและสังคม แม่พูดด้วยความภาคภูมิใจว่าเงินที่ใช้จ่ายในครอบครัวและค่าขนมหลานๆก็มาจากงานฝีมือเหล่านี้แหละ แต่หลานๆ ของแม่จะรับรู้ถึงคุณค่าและน้ำพักน้ำแรงของแม่หรือเปล่า

Don Daniele

danielkhuan@hotmail.com

สำนักมิสซัง สกลนคร

4 กุมภาพันธ์ 2014