ความโศกเศร้าและความยินดี
|
วันพฤหัสบดี
สัปดาห์ที่ 6 เทศกาลปัสกา
|
กจ 18:1-8
ยน 16:16-20
|
ในบทอ่านแรกหนังสือกิจการอัครสาวก
บอกให้เราทราบถึงความล้มเหลวของการประกาศพระวรสารที่กรุงเอเธนส์
อันเนื่องมาจากชาวเอเธนส์ภูมิใจในความฉลาดรอบรู้ของตน และไม่ต้องการพระเจ้า
นักบุญเปาโลจึงเดินทางกลับไปเมืองโครินทร์และได้พบกับชาวยิวชื่ออาควิลาและปริสซิลลา
สองสามีภรรยาที่เคยใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงโรมและมีอาชีพในการทำเต้นท์ขาย
เปาโลได้พักอยู่และทำงานกับอาควิลาและปริสซิลลาในการทำเต้นท์
ซึ่งเป็นอาชีพเดิมของท่าน แม้จะต้องทำงานหาเลี้ยงชีพ แต่สิ่งที่เปาโลไม่เคยทิ้งคือการประกาศพระวรสาร
ทุกวันสับบาโตท่านได้ไปที่ศาลาธรรม พยายามชักชวนชาวยิวและชาวกรีกให้มาเชื่อในพระเจ้า
ทำให้เราตระหนักว่าการทำงานเป็นสิ่งที่ทำให้คนเห็นคุณค่าของตน มีเกียรติและไม่เป็นภาระให้ใคร
อีกทั้งต้องดำเนินชีวิตเป็นพยานถึงข่าวดีในชีวิตประจำวันเยี่ยงนักบุญเปาโล
ในพระวรสารวันนี้พระเยซูเจ้าได้บอกบรรดาศิษย์ว่า
“อีกไม่นาน” ซึ่งเป็นการบอกถึงสิ่งที่จะเกิดกับพระองค์ บนเส้นทางที่ยากลำบากสู่เขากัลวารีโอเพื่อรับทรมานและสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขน
ก่อนหน้านั้นพระองค์ได้บอกพวกเขาให้ทราบล่วงหน้าแล้วว่า “บุตรแห่งมนุษย์จะถูกมอบแก่คนต่างศาสนา...
เขาเหล่านั้นจะโบยตีพระองค์และฆ่าพระองค์เสีย
แต่ในวันที่สามพระองค์จะกลับคืนพระชนม์ชีพ” (ลก 18:32-33) แต่พวกเขาไม่เข้าใจ
ความเชื่อของบรรดาศิษย์กำลังจะถูกท้าทาย
เมื่อพวกเขาได้มีประสบการณ์ถึงพระทรมานและการกลับคืนพระชนม์ชีพของพระเยซูเจ้า
ตอนนี้พวกเขารู้สึกเป็นทุกข์โศกเศร้า ขณะที่โลกยินดี แต่อีกไม่นานความโศกเศร้าจะกลายเป็นความยินดี
เป็นความยินดีที่จีรังยั่งยืน นี่คือธรรมล้ำลึกปัสกาซึ่งเป็นความเชื่อและความหวังของเราคริสตชน
ที่จะต้องมีประสบการณ์และแบ่งปันกับคนอื่น ผ่านทางกางเขนเท่านั้น เราถึงจะได้พบแสงสว่างและความยินดี
คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดป่าพนาวัลย์
4 พฤษภาคม 2016
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น