ข้ารับใช้ของพระเจ้า
ในสมุดบันทึกชีวประวัติของพระคุณเจ้า (Curriculum
Vitae) พบช่วงหนึ่งของชีวิตที่พระคุณเจ้าบันทึกเอาไว้ว่า “เมื่ออายุราวๆ
3 ขวบ ด.ช. คายน์
ป่วยหนักเป็นเวลานานและดูอาการจะไม่รอดแน่
คุณพ่อเตอโน ได้โปรดศีลกำลังในเวลาใกล้จะตาย และได้ฉีดยาให้ คุณแม่ผู้เป็นห่วงและศรัทธามาก
ได้วิงวอนแม่พระและบนบานว่า ถ้าลูกน้อยฟื้นคืนชีพ
เมื่อโตขึ้นจะยกถวายเป็นข้ารับใช้พระองค์”
น่าชมเชยแม่คนนี้ที่ได้ยกบุตรชายคนเดียวให้เป็น “ข้ารับใช้ของพระเจ้า” ตามที่บนบานไว้
แม้จะไม่มีโอกาสได้ชื่นชมกับความสำเร็จของการเป็นข้ารับใช้ในฐานะสงฆ์
และในฐานะนายชุมพาผู้สืบตำแหน่งอัครสาวกของบุตรชายในโลกนี้ก็ตาม (เพราะหลังจากเหตุการณ์วันนั้น 4 ปี พระเจ้าได้เรียกแม่คนนี้กลับไปหาพระองค์ และก่อนหน้านั้น 2 ปี ได้เรียกสามีของนางล่วงหน้าไปก่อน)
เด็กชายคายน์ แสนพลอ่อน (แถวนั่ง ซ้ายสุด) ในวัย 8 ขวบ ขณะเป็นเณรที่บ้านเณรพระหฤทัย หนองแสง |
ข้ารับใช้ของพระเจ้าผู้นี้
ได้ทำหน้าที่ในการรับใช้พระเจ้าและพระศาสนจักรด้วยความซื่อสัตย์ เสียสละ และอดทนเยี่ยงวีระชน
แม้ในช่วงชีวิตบั้นปลายที่ต้องต่อสู้กับโรคร้ายแต่ไม่เคยปริปากบ่น สมดังคติพจน์ที่ว่า “OMNIA POSSUM IN EO QUI ME CONFORTAT: ข้าพเจ้าสามารถทำทุกอย่างได้
อาศัยพระองค์ผู้ทรงประทานพลังแก่ข้าพเจ้า” (ฟป. 4:13) และปรัชญาชีวิตที่ว่า
“ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยความพากเพียร”
27 ปี ในฐานะพระสังฆราช 50 ปี ในฐานะสงฆ์ และ 79 ปี ในฐานะคริสตชน ผู้มีความเชื่อและศรัทธาภักดีต่อพระเจ้าบนโลกใบนี้ คือเครื่องยืนยันว่าได้ทำหน้าที่ของตนอย่างครบถ้วน ควรยิ่งแล้วที่พระเจ้าได้เรียกข้ารับใช้ของพระองค์ผู้นี้ไปรับรางวัลตามที่ทรงสัญญาไว้
คุณพ่อคายน์ แสนพลอ่อน ถวายมิสซาแรกที่วัดทุ่งมน บ้านเกิด ปี ค.ศ. 1957 |
ชีวิตของพระอัครสังฆราชลอเรนซ์ คายน์ แสนพลอ่อน ได้จบลงเมื่อเช้าตรู่วันอังคารที่
24 กรกฎาคม ค.ศ. 2007 เวลา 03.25 น. แต่เรื่องราวชีวิตและภารกิจยังไม่จบสิ้น ยังคงเป็นที่เล่าขานและจะได้รับการสานต่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แบบอย่างชีวิตและคุณูปการยิ่งใหญ่ต่ออัครสังฆมณฑลท่าแร่-หนองแสง
และพระศาสนจักร จะยังคงอยู่ในความทรงจำ
กาลเวลาอาจลบเลือนหลายสิ่งไปจากโลกนี้
แต่กาลเวลาไม่อาจลบคุณความดีและความยิ่งใหญ่ของข้ารับใช้ของพระเจ้านาม “พระอัครสังฆราชลอเรนซ์
คายน์ แสนพลอ่อน” ไปจากใจเรา
ขอพระคุณเจ้าได้รับการพักผ่อนนิรันดรในสันติสุขกับพระเจ้า เทอญ
คุณพ่อขวัญ ถิ่นวัลย์
บ้านเณรฟาติมาท่าแร่
26 กรกฎาคม 2007
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น