การอธิษฐานภาวนาอย่างสุภาพ
วันเสาร์
สัปดาห์ที่ 3 เทศกาลมหาพรต
|
ฮซย 6:1-6
ลก 18:9-14
|
มีนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งเดินทางไปประเทศเยอรมันเพื่อชมห้องที่บีโทเฟน (นักดนตรีเอกของโลกชาวเยอรมัน) เคยอยู่และทำงาน รวมถึงเปียโนตัวโปรดที่ใช้ประพันธ์เพลงมูนไลท์ โซนาต้า (Moonlight Sonata) เด็กสาวคนหนึ่งในหมู่นักท่องเที่ยวได้นั่งลงที่เปียโนและเล่นท่อนแรกของเพลงโซนาต้า
เมื่อเธอเล่นจบ มัคคุเทศก์ได้กล่าวว่า “คุณคงสนใจหากรู้ว่าท่านเพเดรอสกี้ (นักดนตรีเอกชาวโปแลนด์) ได้มาเยี่ยมที่นี่เมื่อสัปดาห์ก่อน”
เด็กสาวคนนั้นพูดว่า
“ดิฉันพนันได้ว่าเขาต้องทำเหมือนดิฉัน ด้วยการนั่งลงและเล่นเพลงโซนาต้าใช่ไหมค่ะ”
แต่มัคคุเทศก์ตอบว่า “เปล่าเลยครับคุณผู้หญิง เขาไม่ได้ทำอย่างนั้น ทั้งๆ
ที่ทุกคนขอร้องให้เขาเล่น แต่เขาบอกว่า ‘ไม่ได้ ผมไม่คู่ควรเลย’” เด็กสาวผู้มีความมั่นใจในตัวเองได้เล่นเพลงของบีโทเฟ่น
แต่นักดนตรีผู้ยิ่งใหญ่กลับมีความสุภาพถ่อมตนเกินกว่าจะเล่นเพลงที่เปียโนของบีโทเฟ่นได้
พระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าทรงเล่าคำอุปมาเรื่องการอธิษฐานภาวนาของชาวฟาริสีและคนเก็บภาษีในพระวิหาร
เพื่อสอนความสุภาพถ่อมตนในการอธิษฐานภาวนา พระองค์ทรงหยิบยกเรื่องราวชีวิตจริงของชาวยิวที่อธิษฐานภาวนาวันละ
4 เวลา ได้แก่ เวลาเก้าโมงเช้า เที่ยงวัน บ่ายสามโมง และหกโมงเย็น
จากวิธีภาวนาของชาวฟาริสีและคนเก็บภาษีได้สะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่พวกเขามีต่อพระเจ้าและต่อเพื่อนมนุษย์
ชาวฟาริสียืนขึ้นอธิษฐานภาวนากับตนเอง
เขามิได้สรรเสริญพระเจ้าแต่กำลังยกย่องตนเอง แม้เขาขอบคุณพระเจ้าแต่พูดถึงแต่ความดีของตน
ที่ไม่ได้เป็นขโมยหรือล่วงประเวณี เขารู้สึกพอใจกับสิ่งที่ตนเองทำเป็นพิเศษ เช่น
การอดอาหารสัปดาห์ละสองวัน และได้ถวายหนึ่งในสิบของรายได้ทั้งหมด เขามีเจตนาเปรียบเทียบความดีของตนกับข้อเสียของคนอื่น
เขาไม่ใช่คนที่น่ายกย่องอะไร เขาเป็นคนหยิ่งยโส ภูมิใจในตนเองและดูหมิ่นคนอื่น
ส่วนคนเก็บภาษีเป็นคนบาปสาธารณะและเป็นที่เกลียดชังของชาวยิว
(เพราะเก็บภาษีให้โรมันและเก็บส่วนเกินเป็นของตนเอง) เขาตระหนักในความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
รู้ความจริงเกี่ยวกับตนเองและสำนึกผิด ยืนอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเงยหน้า
ได้แต่ตีอกชกตัวและกล่าวว่า “ข้าแต่พระเจ้า โปรดทรงพระกรุณาต่อข้าพเจ้าคนบาป ด้วยเถิด” (ลก 18:13) คำภาวนาของเขาเป็นคำภาวนาที่ดีที่สุดเพราะสำนึกในความบาปผิดของตน และตระหนักในความรักเมตตาของพระเจ้าที่ทรงให้อภัยคนบาป
ทำให้เขาเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า
คำอุปมาได้ให้บทเรียนแก่เราในเรื่องการอธิษฐานภาวนาอย่างสุภาพถ่อมตน
และการสำนึกผิดในบาปที่ตนเองกระทำ อีกทั้ง ตระหนักในความอ่อนแอของตนที่ได้กระทำบาป
มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่สามารถอภัยบาปเราได้ เราต้องมั่นมาหาพระองค์บ่อยๆ
ทางศีลอภัยบาป การให้อภัยของพระองค์ช่วยฟื้นฟูชีวิตเราให้กลับเป็นลูกของพระองค์
และเปิดหนทางสู่ชีวิตนิรันดรอีกครั้ง
เป็นที่น่าสังเกตว่านักบุญผู้ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งใหญ่
กลับเป็นคนสำนึกในความบาปของตนมากที่สุด นักบุญเปาโลได้เขียนถึงตัวเองว่า “ข้าพเจ้าเป็นคนแรกในบรรดาคนบาปเหล่านี้”
(1 ทม 1:15) นักบุญฟรังซิส อัสซีซี พูดถึงตัวเองว่า “ไม่มีใครอีกแล้วที่น่าเกลียด
น่าชิงชัง และน่าสังเวชเท่าตัวข้าพเจ้า” มีคำกล่าวว่า “ประตูสวรรค์นั้นเตี้ยมาก
ไม่มีใครเข้าไปได้ เว้นแต่คุกเข่าเข้าไปเท่านั้น” ดังนั้น ศิษย์พระคริสต์ต้องมีความสุภาพถ่อมตน
สำนึกว่าตนเป็นคนบาป ไม่กล่าวโทษหรืออวดตัวว่าดีกว่าคนอื่น
คุณพ่อขวัญ
ถิ่นวัลย์
khuanthinwan@gmail.com
San Tomasso Ashram, วัดแม่พระแห่งภูเขาการ์แมล ป่าพนาวัลย์
9 มีนาคม 2018
ที่มาภาพ: http://www.parrocchiasacrocuorebari.it/sermon/xxx-domenica-lintima-presunzione/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น